او قبل ازرفتن زیر وزنه پس از قسم دادن به دو دست بریده حضرت ابوالفضل(ع) دو فریاد دیگر سر داد که حسابی سر و صدا کرده است؛یکی «یا غیرت ایرانی» بود و دیگری «یا پدر من».پس از آن هم اشک‌های علیرضا درسالن گرم که دیگر نتوانست خودش را کنترل کند: «خیلی سختی کشیدم، خیلی.» حالا اما پدر درباره هر آنچه که اتفاق افتاده حرف می‌زند. از این‌که چطور پسرش به قولی که به پدر داده بود عمل کرد و توانست مدال طلای سنگین وزن را از آن خود کند.
او پسر ایران است
وزنهبرداری را احتمالا مثل همیشه ندیده‌اید.
خب من هیچ وقت وزنه زدن‌های علیرضا را نگاه نمی‌کنم! همیشه یا فیلمش را می‌بینم یا نتیجه را به من می‌گویند. البته این بار هم کامل از تلویزیون پخش نشد. ای کاش شرایطی فراهم بود تا سنگین وزن را کامل پخش می‌کردند. خیلی‌ها از من می‌پرسیدند که چرا پخش نمی‌شود و خب جوابی نداشتم. واقعا نمی‌توانم وزنه‌های علیرضا را نگاه کنم.
قطعا استرس زیادی داشتید.
شدید.به همین دلیل است که می‌گویم وزنه زدن‌هایش رانگاه نمی‌کنم.وقتی تمام می‌شود ونتیجه رامی‌فهمم آن وقت فیلم‌هایش را می‌بینم.
راضی بودید دیگر؟
علیرضا مصدوم بود. با توجه به مصدومیتی که داشت واقعا غیرت گذاشت.این لطف خدا بود.خدا رامثل همیشه شکر می‌کنم که پسرم این افتخار را رقم زد.
خودتان فکرش را می‌کردید که آن وزنه ۲۶۲ کیلوگرمی را مهار کند؟
یک چیزی به شما بگویم؛ در دوضرب قولش را به من داده بود. تلفنی که حرف زدیم گفت نمی‌گذارم طلای دو ضرب از دستم در برود. به قولش هم عمل کرد و خدا را شکر می‌کنم.
قطعا دعای خیر شما هم پشت سرش بود دیگر؟
ما که همیشه برایش دعا می‌کنیم. در کسب این مدال همه زحمت کشیدند. زانوی علیرضا کمی اذیتش می‌کرد. خودم دلهره داشتم که اتفاقی برایش نیفتد. خدا را شکر که همه چیز خوب پیش رفت.
علیرضا دو فریاد هم قبل از بالا بردن وزنه زد. یک بار گفت یا «غیرت ایرانی» و یک بار یا «پدر من».
واقعا نمی‌توانم چیزی بگویم. غیرت گذاشت. این غیرت علیرضا بود که با تمام توان رفت زیر وزنه. چون می‌دانست خیلی‌ها انتظارش را داشتند. از دوستانش و بچه‌محل‌های‌مان گرفته تا خیلی از مردم ایران. همه دوست داشتند عنوان طلایی به یک نفر از ایران برسد. خدا را شکر می‌کنم که شرمنده مردم نشدیم.
حالا علیرضا پادشاه جدید وزنهبرداری جهان است. تاجش را هم که خودش روی صحنه سرش گذاشت.
همه اینها لطف خدا بود.
خیلی‌ها انتظار دارند او جای تالاخادزه را بگیرد و این اتفاق با توجه به سن پایین علیرضا محتمل است.
ان‌شاءا... مصدومیت‌هایش برطرف شود. این اولین میدان جهانی علیرضا در رده سنی بزرگسالان بود. کار راحتی نیست. خیلی با مسابقات دیگر فرق می‌کند. به من که زنگ می‌زد فقط می‌گفت مدال می‌گیرم و جبران می‌کنم. سر قولش هم ایستاد.
خیلی هم عاشق شماست. صفحه اینستاگرامش پر است از عکس‌های شما، خودش و ماشین سنگین‌تان.
به عنوان یک پدر از او راضی هستم. خدا هم از او راضی باشد. دعا می‌کنم به هر آرزویی که دوست دارد برسد و همیشه دل این مردم را شاد کند.
قبول دارید که او حالا دیگر پسر ایران است؟
او پسر ایران است واز این بابت خدا راشکر می‌کنم. در پایان می‌خواهم از شخص دکتر سجاد انوشیروانی که شبانه‌روز زحمت کشید تا این تیم سر و سامان بگیرد تشکر کنم. از آقا نواب و بقیه کادر فنی که زحمت زیادی کشیدند. شبانه‌روز دور از خانه و در اردو بودند. خدا را شکر دست خالی بر نگشتند.
علی ۲۵۳ را زد گریه کردم
محمد داوودی، پدر علی داوودی، همراه همه روزهای تلخ و شیرین این قهرمان فوق‌سنگین وزنهبرداری دنیاست.داوودی پدر، پس از درخشش پسرش درصحنه رقابت‌های‌جهانی وزنهبرداری گفت:باور کنیدمن اززمانی که پسربزرگ‌ترم،محسن وارددنیای وزنهبرداری شد تا همین امروز که علی دارد وزنه می‌زند، بیش از ۱۵سال است که همه‌اش در استرس و اضطراب هستم. گاهی آن‌قدر این فشارها روی من پدر زیاد می‌شود که به علی می‌گویم وزنهبرداری را رها کن و عطایش را به لقایش ببخش.
محمد داوودی افزود: قبل از‌آن‌که علی به المپیک اعزام شود‌گفتم به جای این تقدیر و تشکرها بیایید به دردها و مشکلات وزنه‌برداران بپردازید. من دلم می‌سوزد واقعا برای این قهرمان‌ها و هنوز هم از مسئولان می‌خواهم کمی جدی‌تر به معضلات ورزشکاران رسیدگی کنند. همین علی از المپیک ۲۰۲۰ توکیو که برگشت، باری‌به‌هرجهت رهایش کردند، حالا نمی‌خواهم بگویم چه کسانی و به چه دلایلی، چون خیلی‌ها جنبه و ظرفیت پذیرش انتقاد را ندارند. درددل زیاد است اما اینجا قصد بازگو کردنش را ندارم ولی باور کنید از همین المپیک پاریس که اشک این پسر را دیدم تا همین امروز، ۱۰ بار مردم و زنده شدم. خیلی سخت است واقعا. باور کنید در زمان رقابت دسته فوق‌سنگین مسابقات جهانی بحرین، استرس تمام وجودم را گرفته بود. فقط گفتم خدایا خودت کمک کن. وزنه ۲۵۳ را که علی زد، با محسن همدیگر را بغل کردیم و اشک ریختیم. الانم خوشحالم که این پسر در مسیر پیشرفت قرار گرفته و امیدوارم بزودی در کنار علیرضا یوسفی به حق‌شان که قهرمانی جهان است، برسند.
