به رنگ ارغوان

سرود به عنوان یک مدل از موسیقی، مهم ترین رسانه انقلاب به حساب می آید. گونه ای که از ابتدای و پیروزی انقلاب، مورد توجه قرار گرفت و آثار خوبی هم در این زمینه تولید شد. ولی به دلایل مختلفی بعد ازآن از رونق افتاد و موانع و مشکلات آن مورد بررسی قرار نگرفت. باید قبول کنیم که استفاده از ظرفیت های بالقوه و بالفعل این هنر در تمامی زمینه ها، نیازمند مدیریت، تخصص و شناخت عمیق این حوزه است. اگر بخواهیم اتفاق درستی در سرود رقم بزنیم باید در سه حوزه متن یا محتوا موسیقی و ملودی کار و همچنین در نحوه اجرای آن تحول ایجاد کنیم. در مورد متن یا همان شعر که پایه اصلی سرود را شکل می دهد، اصولا در این سال ها رفته ایم سمت سفارشی سازی. اساسا تعداد شعرهایی که به خصوص برای مخاطب نوجوان سروده شده باشد، خیلی کم است. احساس می کنم این عیب در همه زمینه ها وجود دارد و کلا در تولید محتوای فرهنگی برای این قشر ناتوان بوده ایم و کم کاری کرده ایم.

یک گیر بزرگمان هم این است که فکر میکنیم سرود فقط بستر شعار و مفاهیم سیاسی و نهایتا معنوی است. در حالی که در سرود محدودیت موضوعی وجود ندارد. سرود صرفاً برای موضوعاتی از قبیل اجتماعی، اخلاقی، عرفانی و سیاسی استفاده نمیشود. ممکن است یکی از موضوعات سرود عاشقانه باشد؛ عاشقانه هایی که ذات عشق و آرمانهای کلی آن را بازگو کند و توانایی همذات پنداری مردم با آن را داشته باشد. اگر بخواهم دو موضوع مهم که باید در متن سرودهایی با مخاطب نوجوان گنجانده شود بیان کنم، میگویم: «قهرمان» و «امید».

برای این که محتوای خوب و مضمون نو در سرودهایمان ایجاد شود، یک همت بلند لازم است.باید جوان ترها جدی تر وارد عرصه شوند و نگذارند سایه ادبیات بزرگسال و حرف های قدیمی روی محتوای امروزی بیفتد. اشتباه نکنیم؛ ادبیات سرودهای انقلابی کاملا مناسب همان فضا بوده و برای همین که باز هم هر ساله وقتی در ایام دهه فجر بازخوانی یا بازپخش می شود، اثرگذار است. اما مخاطب امروز که آن وقایع را ندیده و انسی با آن ندارد، باید با حرفهای جدید و ادبیات خودش با این مفاهیم روبه رو شود. البته سرود در سالهای اخیر در مسیر احیا قدم گذاشته، اما به واسطه نهادهایی که بیشتر نگاهی سیاسی داشتند، وجهه و ظرفیت اجتماعی سرود نادیده گرفته شده است. امیدوارم خود نوجوانها وسط بیایند و برای بالا بردن سطح کیفی این گونه جدی از موسیقی، دست به کار شوند.

هر کس باید به اندازه خودش تلاش کند و من هم سعی خودم را کرده ام. مثلا با اتفاقی که در نمآهنگ ارغوان افتاد، البته بارها گفته ام اگر یکی از موفقیتهای «ارغوان» همین باشد که به امیرحسین ارغوانی تنها ۲ روز خوش گذشته باشد، ما کار خودمان را انجام دادیم و اصلا کاری به برد اثر نداشتیم و می توانم بگویم او واقعا ایام خوبی را در این کار گذراند. بعد از آن، زندگی من هم رنگ و بوی جدید گرفت. درست یک رنگ جدید گرفت؛ درست به رنگ ارغوان.