درد گران درمان

البته این موضوع میتواند به دلایل جمعیتی هم باشد. بههرحال میدانیم که هرم جمعیتی اضافهشده در ابتدای دهه ۶۰ به جمعیت ایران، حالا به سن درمان و مراقبت رسیده و همین حجم بالا باعث شده سهم هزینه درمان هم افزایش پیدا کند. اساسا سن جمعیتی ایران هم رو به افزایش است و نیازهای درمانی آنها هم به نسبت افزایش سن بیشتر به چشم میآید. حتی در میان آمارهای منتشر شده میتوان به افزایش میزان مراجعه به مراکز درمانی هم پی برد. بر اساس آمار به دست آمده از سازمان بیمه سلامت، طی سال ۱۳۹۹ بیمهشدگان این سازمان در مجموع حدود ۹۴میلیون مرتبه به مراکز درمانی مراجعه کردهاند که این میزان مراجعه در سال ۱۴۰۰ به بیش از ۱۰۴ میلیون بار رسیده است. طبق این آمار، بیمهشدگان بیمه سلامت طی سال۱۳۹۹در هر بار مراجعهای که به مراکز درمانی داشتهاند، ۱۳۵ هزار و ۳۵ تومان از جیب هزینه کردهاند که این میزان با ۴۶.۶درصد افزایش در سال ۱۴۰۰ به ۱۹۷ هزار و ۹۱۳تومان رسیدهاست. مهمترین چالشهای افراد هنگام بیماری، مواجهه با هزینههایی است که برای سلامت و درمان پرداخت میکنند. این مسأله به حدی اهمیت دارد که باعث میشود برخی به صورت کلی از درمان صرفنظر کنند و رو به خوددرمانی بیاورند. بسیاری از داروخانهها هم حالا به نوعی کار مطبها را سادهتر کردهاند و به بسیاری از مراجعان، بدون نسخه پزشک دارو میدهند. گرچه افزایش ۴۶درصدی پرداخت از جیب بیمهشدگان متناسب با افزایش میزان تورم در کشور بوده است اما در این شرایط، بسیاری از اقشار توانایی پرداخت بسیاری از هزینههای دارویی و درمانی را ندارند. بهداشت و درمان یکی از موارد هزینهای موجود در سبد هزینههای خانوار است که هزینههای بهداشتی و درمانی و هزینههای بیمههای اجتماعی و درمانی را شامل میشود. گزارشهای منتشرشده در مرکز آمار نشان میدهد که سهم بهداشت و درمان ازسبد هزینه خانوار شهری درسال۱۴۰۱ حدود ۹.۱درصد است که بعد از هزینههای بخش مسکن و سوخت و هزینههای خوراکی و دخانی در رتبه سوم قرار دارد. براساس آمارهای بهدست آمده از مؤسسه ملی تحقیقات سلامت، طی سال ۱۴۰۱ خدمات دارویی با سهم ۳۱.۵درصدی از کل خدمات سلامت، بیشترین خدمات سلامتی بوده که خانوارهای کشور برای دریافت آن از جیب هزینه پرداخت کردهاند. این آمار نشان میدهد ۲۱درصد از سهم هزینههای خانوارها در خدمات سلامت به هزینههای دندانپزشکی و ۱۸درصد به هزینههای بستری اختصاص داشته است.