شب یلدا و سفیر انگلیس

هر ایرانی وطن‌پرست و با وجدانی اگر نگاهی به تاریخ روابط دیپلماتیک انگلستان با ایران بزرگ، بیندازد، جز بوی فریبکاری و خیانت‌گری و  دشمنی با ایران بزرگ هیچ ‌بوی دیگری، استشمام نمی‌کند. به هر نقطه از خاک ایران بزرگ و الهی، پای قدرت دولت شما رسید، فساد و تباهی و نفاق، توسعه پیدا کرد تا دزدی‌ها و ستمگری‌های امپراتوری خونبار و گنهکار شما پنهان گردد و از چشم همه وطن‌پرستان و میهن‌خواهان دور شود. اگر از «نهنگان» پیر و روزگارچشیده آب‌های خلیج‌فارس، بپرسند بدترین روزگار شما، چه زمانی بوده است؛ همگی و یکصدا و یک‌زبان؛ خواهند گفت: آن روزگاری که دریای خلیج‌فارس و اقیانوس هند، تحت سلطه غرش ویران‌ساز توپ‌های دریایی انگلیس بوده است! جناب آقای سفیر انگلیس: «بحرین پرمروارید» که امروزه به نام کشور شناخته می‌شود و بیش از سه‌هزاره تاریخ، بخشی از خاک ایران بزرگ بوده‌است با قدرت دیپلماتیک سیاهکارانه دولت شما، از ایران بریده شد و با یک سیم‌خاردار فریبکارانه، محصور گشت و نام «کشور» بر آن گذاشته شد.امپراتوری شما، در جنگ جهانی اول به منظور تثبیت «داده‌های دزدی نفت»، به سواحل جنوب ایران، حمله‌ور گشت و «بوشهر» را به اشغال خویش درآورد و شجاعان و دلاوران ایرانی را به خاک و خون کشید و مدافع بزرگ سرزمین ایران، سردار وطن‌پرست و با غیرت جنوب، یعنی رئیسعلی دلواری را ترور کرد و صدها... مدافع خاک دریایی و ساحلی ایران را، به گل‌های خونین و پرپر شده، تبدیل ساخت تا منافع جهانخوارانه شما حفاظت شود و آسیب نبیند. 

آقای سفیر!
شما، در شرایطی این «تبریک یلدایی» را به جامعه ایرانی ارسال کردید که همه شهرهای بزرگ جهان برای «ستم باران غزه» باران گریه و اعتراض و فریاد سر داده‌اند و سیل سرزنش و نکوهش را علیه حکومت دزد و غارتگر شما، به‌راه انداخته‌اند و شهرهای ایران بزرگ هم، آکنده از خیابان‌های پرآواز اعتراض به مسلمان‌کشی در غزه شده است. بنابراین تبریک شما به جامعه ایران امروز به‌عنوان سفیر انگلیس، همانا «زنده‌باد امپراتوری انگلیس ــ ‌و مرگ بر غزه» است و جز این نمی‌تواند معنا شود. شما فکر کرده‌اید؛ اینک که ملت ایران می‌خواهد به استقبال «شب جشن یلدا» برود... فراموشکاری  عمومی پیدا می‌کند و «مسلمان‌کشی غزه» را پشت شب یلدا رها می‌کند و قهقهه شبانه سر می‌دهد!

آقای سفیر!
وطن‌پرستان و مدافعان سلحشور حرم ایران بزرگ اگر می‌دانستند شما چنین تبریک سیه‌کارانه‌ای می‌خواهید منتشر کنید، بر بلندای پرشکوه قله دماوند می‌نوشتند:
ای عقاب‌های کوه‌های بلند/ و ای نهنگ‌های دریاها و اقیانوس‌ها
آگاه باشید: دو دایناسور بزرگ کره زمین / که انسان‌خوار و بچه‌خوار هستند:
قبل از شب جشن یلدای سال آینده، / به اعماق دره جهنم، سقوط خواهند کرد
و همه نهنگ‌ها... به ساحل خواهند آمد / و آواز آرامش جهانی و آسایش جهانی 
سر خواهند داد.