پاداش‌هایی که به پرتاب‌های بلند نمی‌رسند

ورزش هم دقیقا این‌طور است چون خود زندگی‌ است. بعضی‌ها که سقف آرزوهای‌شان آسمان است «الفِ» استقامت ندانسته، می‌خواهند برسند به «یای» قهرمانی و بلندترین سکوهای جهان را زیر پای خود بکشند. غافل از این‌که نمی‌شود. اینها حتی اگر به عنوانی هم برسند، بعید است تاب‌‌ دفاع از آن را بیاورند و می‌شوند ستاره‌هایی، با عمر کوتاه.المپیک و پارالمپیک ندارد. باید بمانی؛ در هرم داغ آفتاب تابستان، سرمای استخوان‌سوز زمستان. باید خودت را پیدا کنی. بکوشی از حلقه بیرون نیفتی و سانتی‌متر به سانتی‌متر جایگاه قهرمانی‌ات را بسازی.این را پرتابگرها خوب می‌دانند. نمونه اخیرش مهدی اولاد که در یک بعدازظهر گرم ماه جولای از دل دایره‌ای به قطر ۲۱۳ سانتی‌متر در پاریس، با پرتابی بلند وزنه‌ خود‌ را جایی دورتر از همه به زمین استادیوم شارلِتی می‌نشاند و برای دومین بار قهرمان جهان می‌شود تا سال آینده باز هم به پاریس بازگردد. صبح فردای این قهرمانی و یک روز قبل از مسابقه دوم مهدی اولاد در رقابت‌های پارادوومیدانی ۲۰۲۳، با او با پیغام صوتی‌ گپ می‌زنیم. یکی، دو سوال هم با نایب‌قهرمانی دیسک جهان و کسب دومین سهمیه پارالمپیک او تکمیل می‌شود.

 

خدا را شکر. مسابقات خوبی را پشت سر گذاشتیم. غیر از چالش برای مدال جهان، همه به کسب سهمیه هم چشم داشتند و این حساسیت کار را بالا برده بود. خوشبختانه با طلای پرتاب وزنه، نقره دیسک و یک سهمیه قطعی پارالمپیک به خانه برمی‌گردم.

 

بله، من تنها ورزشکار دو مداله کاروان ایران بودم. پاداش مدال طلا کامل پرداخت شد اما متأسفانه فقط ۳۰ درصد پاداش مدال نقره‌ام را دادند. در صورتی که کسب مدال دوم در ماده‌ای دیگر مستلزم صرف زمان، هزینه‌ و تمریناتی مجزاست. هر کدام تلاش و زحمت خاص خود را دارد. هر مدال، یک بار دیگر پرچم کشور را بالا می‌برد. کاش اصلا مسئولان فکر کنند مدال دوم را ورزشکار دیگری گرفته. این قانون پاداش خیلی کم به مدال نقره، اصلا منصفانه نیست. 

 

بله. اداره ورزش فارس ۲۰۰ میلیون از پاداش‌های مرا نداده. آن‌قدر در پرداختی که قول دادند تعلل کردند که کارمان به دادگاه کشید. به تازگی حکم توقیف اموال گرفتیم.

 

ما به اصطلاح رقبایی سنتی هستیم. در وزنه، پرتاب‌های من بلندتر است و در دیسک او. من علاوه بر قهرمانی پارالمپیک و جهان، از سال ۲۰۱۸ در صدر تاپ لیست پرتاب وزنه IPC قرار دارم. هر فصل بهترین رکوردها را ثبت کرده و در کلیه مسابقات طلایی بوده‌ام.  ما تمرینات فشرده و فصل بدنسازی خوبی را پشت سر گذاشتیم. این‌بار با آمادگی بیشتری در دیسک شرکت کردم. شروع مسابقه با باد و باران کوتاهی همراه شد. با این وجود، رکورد پارالمپیکم را ۳ متر و ۱۳ سانت بالا بردم. رکورد آسیا را هم که به نام خودم بود ارتقا دادم و در نهایت سهمیه دوم پاریس‌ را گرفتم. البته پرتاب بلندتری هم داشتم که با خطایی جزیی رد شد.

 

یک هفته بعد از این مسابقات، تمرینات را از سر می‌گیریم. تا بازی‌های پاراآسیایی هانگژو سه اردو داریم. در مجموع با سهمیه‌ها وظیفه‌ام سنگین‌تر شد. حفظ عنوان‌ کار آسانی نیست اما من با نهایت تلاشم برای ایستادن بر سکوی قهرمانی، به ارتقای رکورد هم فکر می‌کنم. 

 

 در پایان، اگر نکته‌ای داری بگو.

امیدوارم افراد دارای معلولیت در جامعه به حقوق خودشان برسند و مسئولان آنها را ببینند. هنوز افراد دارای اختلالات بینایی در معابر شهری، برای دسترسی به منابع علمی ورزشی مشکلات بسیاری دارند. از حمایت‌های خانواده‌ام، مربیان، کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون ورزش‌های نابینایان و کم‌بینایان هم سپاسگزارم. 

 

کارنامـه

مهدی اولاد، پرتابگر ۳۷ساله وزنه و دیسک کشورمان، درحال حاضر دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی ا‌ست و با کارنامه‌ای درخشان، روند موفقیت‌آمیزی در پارادوومیدانی آسیا، جهان و پارالمپیک داشته است. او در رقابت‌های اخیر پاريس ۲۰۲۳ در هر دو ماده پرتابی کلاسF۱۱ (ویژه ورزشکاران دارای اختلال‌بینایی)، موفق به کسب سهمیه بازی‌های پارالمپیک سال آینده شد.

 

گزیده‌ عناوین و مدال‌ها:

قهرمان پرتاب وزنه پارالمپیک توکیو/ نایب‌قهرمان دیسک توکیو

دارنده ۲ طلا، ۲ نقره و برنز رقابت‌های قهرمانی جهان

رکورددار و دارنده ۲ طلا در بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا