خوب و بد روغن‌های حیوانی

به گزارش جام جم آنلاین، بدتر این‌که این باور اشتباه در حال انتقال به نسل جدید و جوانی است که آگاهی کافی در این زمینه ندارد و اغلب هم مورد تایید و مصرف این نسل قرار می‌گیرد. جالب‌تر این‌که مدعیان این دیدگاه نادرست تاکید می‌کنند این آموزه مورد تایید و سفارش و توصیه متخصصان طب سنتی است. از این رو لازم است بدانیم از دیدگاه طب سنتی بافت چربی، مزاج سرد و تری دارد که البته درجه سردی آن در چربی‌های مختلف کمتر یا بیشتر است. در قسمت‌های مختلف بدن دام‌هایی نظیر گاو و گوسفند چربی‌های مختلفی با نام‌های متفاوت وجود دارد. چربی‌های خاصی که در بافت یا اطراف اعضای بدن دام شکل گرفته به آن پیه گفته می‌شود. روغن شحم گاو نوعی روغن پیه است و به روغن چربی اطراف قلوه‌گاه گفته می‌شود که سردی آن کمتر و لطیف و زود ذوب و مطلوب‌تر است. روغنی که از ذوب‌کردن دم گوسفند تهیه می‌شود روغن دنبه و روغنی که از دوغ زده شده به دست می‌آید روغن کره گاوی گفته می‌شود.
از دیدگاه طب سنتی و برخلاف باور عامه مردم، در زندگی بی‌تحرک و ماشینی شهری مصرف روغن‌های حیوانی که چاق‌کنندگی بالا و هضم سختی دارند برای هر شخص با هر نوع معده و مزاجی توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند سبب رسوب این روغن‌ها در عروق و در طولانی‌مدت سبب گرفتگی و سخت‌شدن شرایین و بروز سکته قلبی و مغزی و مرگ شود. این روغن‌ها برای افراد چاق با مزاج گرم و کسانی که چربی خون به‌خصوص کلسترول بالا و فعالیت بدنی کمی دارند مناسب دانسته نشده است مگر برای تنوع در وعده صبحانه و این‌که گاهی مصرف شود. البته در این مکتب مصرف متعادل روغن‌های حیوانی برای گروه‌هایی از افراد سالم مانند ورزشکاران، شاغلان کار‌های سنگین که معده قوی و هضم خوبی دارند، سرد مزاجان، سالمندان لاغر یا ضعیف و کم خون، کودکان در حال رشد، خانم‌های باردار و مبتلایان رنجور به سرطان و بیماری‌های خودایمنی بلامانع است. مصارف موضعی روغن دنبه و روغن شحم برای رفع خشکی پوست و مفصل و جهت کاهش درد برای افراد با مزاج خشک و سالمندان گزینه مناسبی است.

 

منبع: روزنامه جام جم