بازگشت نگارنده

البته این را هم بگویم که اعضای گروه کلا با همین نگارنده کل‌کل می‌کنند و اینجانب هم برای تغییر حال و هوای گروه، شوخی‌های جوانان را برمی تابد تا روحیه گروه عوض شود.
آقا خلاصه ماجرا این که نگارنده آمد، از اوضاع وخیم آب و هوا تا هزار چیز دیگر را می‌تواند برایتان بنویسد، مثلا رفته بود یکی از همین کشورهای دوست و همسایه، هوا عالی بود، قیمت‌ها خوب و همه چیز پر زرق و برق تر از ایران، اما چنان دلش تنگ شده بود که وقتی در کتابخانه بانک مرکزی کشور مقصد، یک کتاب به زبان فارسی دید چنان شاد شد که خودش هم تعجب کرد.
بعدش هم هی راه رفت و به معجزه عزیز زبان مادری فکر کرد. حالا هم آمده اصلا شاد همین کل کل‌ها و شوخی‌های همکاران است و به این فکر می‌کند که واقعا چطور می‌شود رفت و وطن را جا گذاشت، رفت جایی که وطن نباشد؟ یعنی اصلا چطور بعضی آدم‌ها می‌توانند بی‌وطن زندگی کنند.
بگذریم. همین روز اول از آب و هوا رسیدیم به فلسفه مهاجرت. تا ماجرا جدی تر نشده برویم سراغ صفحه‌ها که کل ستون با فلسفیدن نگارنده از دست رفت...!
در همین صفحه 9 ریحانه پورسعید روایتی خاص برایمان نوشته از عکاس و خبرنگار حشدالشعبی که در روزهای اخیر در عراق به شهادت رسید. پورسعید که چندی پیش مهمان خانه این عکاس بوده، فضایی را روایت می‌کند که نشان از حال و هوای این عکاس، زندگی و نگاهش به جهان دارد.
برویم صفحه آخر چهارگانه فرهنگی امروزمان. تعداد بازیگران ایرانی که در فیلم‌های خارجی در آثار سینمایی و تلویزیونی دیگر کشورها روی صحنه رفته‌اند، چندان زیاد نیست. اما به مناسبت حضور دوباره پیمان معادی در یکی از این آثار علی رستگار رفته سراغ این دست از تجربه‌های بازیگران ایرانی از همه طیف و نوع و طرز فکری.
همین هم گزارشش را که در صفحه 12 منتشر شده، حسابی جذاب کرده است.
صفحه 11 امروز را هم ساناز قنبری نوشته است. او رفته سراغ خسرو معصومی، کارگردانی که تا دلتان بخواهد در آثارش به مسائل زیست‌محیطی از جمله آلودگی هوا پرداخته است.
این مطلب را حتما بخوانید و ببینید واقعا سینمای ایران تا چه اندازه طی سال به موضوعات مهم زیستی اطراف‌مان می‌پردازد.