بیایید از خودمان شروع کنیم

اما واقعا ما و شما چقدر از این فرصتی که در اختیار ما قرار گرفته است و پدربزرگ و مادربزرگ‌هایمان از چنین نعمتی بی‌بهره بوده‌اند، استفاده می‌کنیم؟ ما چقدر نسبت به اتفاقاتی که در فضای مجازی می‌افتد واکنش نشان می‌دهیم و مانعی برای بداخلاقی‌های مرسوم هستیم؟ کاش خودمان بلند شویم، قد راست کنیم و آن کسی که مانعی برای بداخلاقی و مروجی برای خوش‌اخلاقی است خودمان باشیم. کاش فقط ننشینیم و منتظر قانون نباشیم. این منتظر بودن نمی‌تواند تاثیرات منفی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را در بینمان کم کند. حتی نمی‌تواند باعث شود اخلاق‌های خوبمان و وجهه‌های مثبت این شبکه‌ها بین کاربران بیشتر شود. باید خودمان به قول معروف لفت بدهیم، باید خودمان دست به کار شویم و بداخلاق‌هایی که بی‌حرمتی می‌کنند، ناهنجاری می‌کنند و هرچیزی را که خوب نیست رواج می‌دهند دیگر دنبال نکنیم. باید حذف‌شان کنیم و نادیده‌شان بگیریم. آنها توسط ما دیده می‌شوند و دیده نشدن توسط ما به‌عنوان دنبال‌کننده، می‌تواند همان مانع جلوگیری پیشرفت بی‌اخلاقی در این فضا و به تبع آن در جامعه باشد. اگر ما آن کسی نباشیم که یک ناسزا را لایک می‌کنیم، اگر ما ناسزاگو را دنبال نکنیم و اگر ما در صفحاتی که چیزی را منتشر می‌کنند که خلاف رسم و ادب و آداب جامعه و فرهنگ‌مان است، نشانی از خودمان به‌عنوان نظر دهنده و ... نگذاریم، این ماجرا بسته می‌شود. در واقع ما، همین خود ما، نه پلیس فتا و نه قانون و نه دولت، می‌توانیم تاثیرگذارتر و محکم‌تر از هر زمانی در این عرصه عمل کنیم و به نتیجه خوبی برسیم. تحلیل استفاده ما از اینترنت و حضورمان در شبکه‌های اجتماعی، یکی دیگر از راهکارهایی است که می‌تواند برای اصلاح شرایط استفاده کنیم. این‌که بدانیم ما در یک ماه، حقوقمان را چطور خرج می‌کنیم؟ چقدر شارژ اینترنت مصرف می‌کنیم. چقدر از آن را صرف دانلود فیلم و چقدر را برای شبکه‌ها و دیگر موارد فضای مجازی مصرف می‌کنیم. بررسی این موارد و این تفکیک‌ها، یک‌سری نقاط ضعف و قوت در اختیار ما قرار می‌دهد که قطعا در روند رو به رشد اخلاق‌مان تاثیرگذار خواهد بود. در واقع بهتر است گاهی سررشته این اوضاع را خودمان به دست بگیریم و اخلاق خوش داشته باشیم.