این طلبه‌های داستان‌نویس

حجت‌الاسلام سیدمحمدرضا واحدی، نویسنده این کتاب است؛ یکی از طلبه‌هایی که در این وادی قلم زده و داستان نوشته است. اولین بار نام
این اثر را زمانی شنیدم که خودم هم تصور نمی‌کردم، یک طلبه اهل نوشتن قصه و رمان باشد ولی وقتی یکی از دوستان گفت که این قصه را یک فرد معمم نوشته اولش جا خوردم، ولی به مرور متوجه شدم چیز عجیبی نیست. شنیدن نام‌هایی نظیر مظفر سالاری و موفق شدن آنها در فضای داستان‌نویسی یعنی این‌که داستان نوشتن برای طلبه‌های امور دینی امری جدی است و نمی‌شود بی‌تفاوت از کنارشان رد شد.
جالب است بدانید مثلا همین کتابی که گفتم هم‌اکنون به چاپ نهم رسیده و این را باید مساوی با این دانست که مخاطب نه‌تنها از سر کنجکاوی که بداند طلبه‌ها چه چیزی نوشته‌اند، بلکه از این منظر که داستان قابل اعتنایی خلق کرده‌اند با اثر آنها روبه‌رو شده است. رمان پرفروش «رویای نیمه شب» اثر مظفر سالاری هم یکی دیگر از همین نوع آثار است که تاکنون به شمارگان بالای
یکصد هزار نسخه رسیده؛ عددی که برای بسیاری از داستان‌نویسان ایرانی عددی رویایی تلقی می‌شود.
داستان‌نویسان طلبه در واقع طی سال‌های اخیر با جدیتی وصف‌نشدنی دست به نوشتن زده‌اند و اگر اغراق نباشد باید گفت که جریان داستان‌نویسی طلاب و مکتب ادبی قم را ایجاد کرده‌اند. مکتب ادبی قم از این حیث که امروز قلب تپنده حوزه‌های علمیه در قم است و از این منظر که داستان‌نویسان هم بیشتر از طلاب مشغول به تحصیل در مدارس قم برخاسته‌اند و به همین خاطر می‌توان آینده روشنی را در داستان‌نویسی قم شاهد بود.
شمار طلابی که از این فرم برای بیان حرف‌های خود استفاده کرده‌اند رو به فزونی است و دیگر نمی‌توان به یک یا دو اسم بسنده کرد. ابراهیم اکبری دیزگاه، علی‌اصغر عزتی‌پاک، مهدی کفاش، علی آرمین،
احمد مدقق، مرتضا کربلایی‌لو، سیداحمد بطحایی، امیر خداوردی و... اسامی برخی طلبه‌هایی است که در سال‌های اخیر آثارشان در بازار کتاب توزیع شده و با اقبال نیز مواجه شده است. حتی در کنار مردان باید نام طلبه‌های خانم را نیز قرار داد که با وجود تعداد اندکشان آنها هم مانند جوانه‌ای تازه سر از خاک برآورده مشغول نوشتن و روایت هستند.
به دلیل این جریان که اتفاقا جای بحث و مطالعه دارد سراغ برخی مولفه‌های داستان‌نویسی طلاب رفته‌ایم و مروری بر آثار و برخی کارهای آنها کرده‌ایم.

حسام آبنوس

دبیر قفسه