همه راه‌ها به کربلا می‌رسد

_ باور کن خودم شنیدم. نیروهای ضد شورش با هم عربی حرف می‌زدند. از یکی از دوستان مطلع‌‌ام شنیدم که نیروهای عراقی و حزب ا... لبنان به کمک پلیس ایران آمده که ما را سرکوب کنند.
گفتار اول را در خیابان‌های بغداد، یک جوان عراقی که رگ‌های گردن‌ش از عصبانیت بیرون زده بود به هم‌قطارهایش می‌گفت و با هم در شبکه‌های مجازی‌شان به اشتراک می‌گذاشتند و جمله دوم را ده سال پیش در خیابان‌های تهران، یک جوان ایرانی که رگ گردنش از عصبانیت بیرون زده بود به همقطارهایش می‌گفت و با هم در شبکه‌های مجازی‌شان به اشتراک می‌گذاشتند. شباهت‌های جریان‌های اخیر عراق با جریان‌های سال 88 ایران برایم عجیب است.
یک دهه‌ اخیر خاورمیانه را که تورق می‌کنم حس می‌کنم کاغذهای برنامه‌ریزی و طرح‌ روی میزهای غربی و سعودی خیلی وقت است که دست نخورده. حتی اگر طرحی شکست بخورد باز همان را با همان شرایط مشابه تکرار می‌کنند و آرزو می‌کنند مردم هم مثل خودشان یادشان نیاید که سرنوشت مشابه این جریان چه بود.
چند سال پیش دست‌های سعودی و غربی پای طرحی را امضا می‌زدند به امید این که از طرف جوامع اهل سنت ایران، عراق و سوریه حمایت شود. طرحی که کم کم مثل توده سرطانی ازخاک سوریه و عراق رشد کرد و در ابتدا برای خودش موفقیت‌هایی هم به دست آورد و دولت اسلامی عراق و شام (داعش) را تشکیل داد. اما با مقابله مردم و شوری که از دل جوامع شیعه می‌جوشید این غول بزرگ سعودی-غربی شکست خورد و از زمین عراق ریشه کن شد.
حالا اما ماجرا فرق می کند. دست‌های آمریکایی و سعودی پای طرحی را امضا می‌زنند که امید دارند از طرف جوامع شیعی عراق حمایت شود. آنها هنوز معتقدند که اگر شیعه را از سیاست و حکومت طلبی جدا کنند و او را فقط در یک زیرزمین به عزاداری محصور به چهاردیواری حسینیه وادارند، می‌توانند اهداف‌شان را بی دردسر در خاورمیانه پیش ببرند. شیعه‌ای که مشغول زیارت و عبادت خودش باشد خطری ندارد. مثل حسینی که در مدینه مشغول عبادت باشد و به سمت کوفه نرود. برای همین هم شعار سفارشی آشوبگران بغداد این است که تا این ستم و بلا پایان نگیرد راهی به کربلا نیست. نهایت هدف همه دشمنان شیعه در طول تاریخ این بوده که راهی به کربلا نباشد. همه راه‌ها به چهاردیواری مسجد و محراب ختم شود و کسی سودای کربلایی شدن نداشته باشد. چون الفبای کربلا ظلم ستیزی و برپایی حکومت عدالت شیعی است.
این روزها که آتش این فتنه در عراق زبانه می‌کشد، زائرین عراقی و ایرانی مشهد مقدس دل‌هایشان را یکی کردند و با پرچم‌های یکدلی عکس گرفتند بل‌که این عکس‌ها روی دیوار اتاق فکرهای سعودی-غربی قاب شود و تاریخ این دست فتنه‌ها را برای‌شان مرور کند.
مردم شیعه از همه جای دنیا فارغ از شعله‌های این آتش به سمت کربلا می‌روند که یک اربعین دیگر را بسازند و اصلا نیاز نیست یاد ده سال پیش بیفتند که غائله با یک عاشورا به پایان رسید.

علیرضا رأفتی

نویسنده