یحیی؛ 15 سال بعد!

جام جم آنلاین - یحیی گل محمدی 15 سال پیش در تیم ملی فوتبال ایران یکی از مهره های پرانتقاد بود. «برای چه او هنوز در تیم ملی بازی می کند؟»، «در لیگ برتر ایران مدافع بهتر از او نداریم؟». یحیی بعد از علی دایی نفر دوم انتقادات بود، مدافعی که در 30 و چند سالگی هنوز برای تیم ملی فوتبال ایران بازی می کرد و در برخی از دیدارها به شدت پرانتقاد بازی می کرد. گل محمدی البته بازیکنی به شدت وابسته علی دایی توصیف می شد. یک بار در پاسخ به سوال خبرنگاری که از او پرسید چه زمانی از تیم ملی کنار می رود، گفت:‌ »هر وقت علی دایی کنار رفت من هم می روم». او سایه علی دایی بود. حتی می گفتند به این دلیل به تیم ملی دعوت می شود که علی دایی سفارشش را می کند وگرنه کار او خیلی وقت پیش در تیم ملی تمام شده بود. در آن روزها کمتر کسی تصور می کرد که این چهره کم حرف و بی حاشیه بعد از دوران فوتبالش مربی گری کند. مربی گری را در قواره های او نمی دانستند. نه قدرت کلامی قابل توجهی داشت و نه تصور می رفت که دانش بالایی داشته باشد. اما فقط چند سال کافی بود تا او به همه ثابت کند در مربی گری می تواند حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد و یکی از برترین های لیگ باشد و گوی سبقت را از تمام همبازیانش از جمله همان علی دایی برباید.

15 سال از روزهایی که یحیی سایه دایی معرفی می شد گذشته است. اکنون علی دایی به دور از فوتبال است و بنا به دلایلی در لیگ برتر حضور ندارد اما یحیی گل محمدی جز مربیان درجه یک و با دانش ایران شناخته می شود و این روزها یکه تازی می کند. او از یک تیم معمولی به نام شهرخودرو یک مدعی ساخته است، مدعی قابل احترامی که همین دیروز پرسپولیس را شکست داد. حالا تیم تحت هدایت با یک امتیاز کمتر نسبت به تیم های اول و دوم در رتبه سوم به سر می برد و قطعا یحیی برای هفته های آینده و رسیدن به صدر نقشه های زیادی کشیده است. گل محمدی بدون حاشیه به کار خود در تیم شهر خودرو ادامه می دهد و البته در راه او قطعا اتفاقاتی انتظارش را می کشند؛ اتفاقاتی مثل گزینه جانشینی بودن برای کالدرون و یا تیم ملی فوتبال امید. گل محمدی خیلی باید مواظب باشد که از یک مربی درجه یک و فنی به یک چهره ناکام و شکست خورده در تیم های خواهانش تبدیل نشود، تیم هایی که همین الان هم گل محمدی وسوسه حضور در آنها را دارد.