بین اهالی سینما غریبیم اما پیش مردم عزیز

در روزهایی که اکثر پیشکسوتان خانه‌نشین شده‌اند و پیشنهادی برای بازی ندارند پای صحبت خانم معینی نشستیم تا برایمان از علت کم کار بودن و سختی‌های خانه‌نشینی بگوید.

رادیو خانه قدیمی من است
گیتی معینی را خیلی وقت است که دیگر کم در تلویزیون می‌بینیم. بازیگری که در دهه 80 جزو بازیگران پرکار تلویزیون و سینما محسوب می‌شده این روزها عملا خانه‌نشین شده است. «رتبه دوم دانشگاه ادبیات را دارم و بعدتر لیسانس روان‌شناسی‌ام را هم گرفتم. من قبل از کار سینما و تلویزیون هم در رادیو مشغول بودم و حرفه اصلی‌ام گویندگی بود. این روزها باز هم به همان خانه اولم برگشتم و در رادیو سلامت مشغول فعالیت هستم، اما شاید هفته‌ای یکی دو بار بیشتر به من کار نرسد. باز هم خدا را شاکرم که رادیو را دارم.»
همچنان حقوقم 250 هزار تومان است
خانم معینی می‌گوید: «چند وقت پیش در مصاحبه‌ای گفتم، حقوقی که از وزارت ارشاد به‌عنوان یک بازیگر دریافت می‌کنم 250 هزار تومان است. خیلی‌ها در مقابل این حرف من جبهه گرفتند که معینی مظلوم‌نمایی می‌کند و چنین چیزی واقعیت ندارد، اما باید بگویم صحبتم عین واقعیت است. این در حالی است که مبلغی که من برای دارو پرداخت می‌کنم تا فقط بتوانم راه بروم، خیلی بیشتر از مقدار حقوقی است که که می‌گیرم. خدا را شکر گاهی برای اعیاد استیج می‌روم و حقوق کمی هم از رادیو دریافت می‌کنم، با این حال هم زندگی‌ام یک زندگی آرام و بی‌دغدغه نیست و با این همه تجربه کاری باز باید دغدغه مالی داشته باشم. هیچ‌وقت شاکی نبوده و نیستم، با کم و زیادش ساخته‌ام، اما بعد از این همه سال کار هنری و شاد کردن دل مردم، دلشکسته‌ام و دعا می‌کنم ای کاش فریادرسی بود.»
سکه تقلبی به من دادند
ایشان برای بازی در یک فیلم به عنوان دستمزد یک سکه طلا دریافت کرد و وقتی برای فروشش اقدام می‌کند متوجه می‌شود سکه تقلبی است. «این حرف را همه جا گفته‌ام، اما باز هم تکرار می‌کنم تا زمانی که پول می‌دهند و نقش می‌خرند و تا زمانی که بازیگران نابلد را جلوی دوربین می‌برند کاملا مشخص است که من و امثال من باید خانه‌نشین باشیم و به قول معروف از جیب بخوریم. زمانی در سینما و تلویزیون ما در جایگاه خوبی قرار خواهیم گرفت که فرهنگ بازیگری و معیارهای انتخاب بازیگر درست و بجا باشد، اما متاسفانه هیچ معیاری وجود ندارد. متاسفانه بازیگران پیشکسوت ما در وضعیت خوبی قرار ندارند و بعضی‌هایشان در وضعیت اسفباری هستند. چرا هیچ‌کدام از کسانی که مسؤولیتی در عرصه هنر دارند از خودشان نمی‌پرسند کسی که شغل و حرفه‌ای جز بازیگری ندارد واقعا با این خانه‌نشینی چه باید بکند؟ چرا باید بازیگرانی که زمانی اسطوره بوده‌اند و همین تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها توانسته‌اند با کمک گرفتن از بازی این بازیگران فیلم‌شان را بفروشند و بیشتر دیده شوند، به دست فراموشی سپرده شوند.»
باندبازی عامل اصلی تمام مسائل ماست
علت این کم‌کاری‌ها از دید وی باندبازی و حضور مافیا در سینما و تلویزیون است. او می‌گوید مافیای فرهنگ‌و‌هنر ما را هر روز به تباهی بیشتر نزدیک می‌کند و این اصلا اتفاق خوبی نیست «رابطه، باندبازی و خرید و فروش نقش‌ها، سینما را به روز سیاه کشانده است. من و بازیگران قدیمی خوشنام که می‌خواهیم صادقانه و خالصانه در این فضا کار کنیم و دنبال حاشیه نیستیم، در این وضعیت بیشترین آسیب را دیده‌ایم حالا شما به تمام مسائل و حاشیه‌هایی که در سینما و تلویزیون در جریان است، فامیل‌بازی را هم اضافه کنید. این را خیلی ساده می‌توانید با نگاهی به تیتراژ فیلم‌ها ببینید و خودتان کاملا متوجه این موضوع خواهید شد. متاسفانه تولیدات به سمتی رفته که بازیگران جدید برای اکثر نقش‌ها به کار گرفته می‌شوند، چرا که اگر بخواهند از هنرمندان با تجربه استفاده کنند باید با ما قرارداد ببندند و پول پرداخت کنند، بنابراین بازیگران با تجربه بیکار و خانه‌نشین شده‌اند. من نمی‌گویم بازیگران جدید اصلا نباید وارد این عرصه بشوند که اتفاقا حضور چنین بازیگرانی خونی تازه در رگ‌های تلویزیون و سینماست، اما هر کسی باید با توجه به استعدادی که دارد برای نقشی که نوشته شده انتخاب شود، از طرفی هم بعضی از همین نیروهای تازه نفس و جوان، این روزها بیشتر در تولیدات هنری به دنبال درآمدزایی و تجارت هستند و این اصلا خوب نیست.»
خاطر مردم برای ما خیلی عزیز است
گیتی معینی وقتی صحبت از مردم می‌شود، گریه می‌کند: «درست است که کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها ما را فراموش کرده‌اند و ترجیح می‌دهند بازیگران جوان برایشان بازی کنند و خیلی‌ها هم نتیجه کار برایشان مهم نیست، اما مردم تا دلتان بخواهد به من و همکارانم لطف دارند. به جرات می‌توانم بگویم اگر تمام این سال‌ها جفایی که در حق ما بازیگران پیشکسوت شده را تحمل کرده‌ایم تنها و تنها برای خاطر عزیز مردم ایران و لطف بی‌پایان‌شان بوده است. در روزگاری که اهالی سینما ما را از یاد برده‌اند مردم در کوچه و خیابان اگر ما را ببینند، درست مثل زمان‌هایی که پرکار بودیم و در تلویزیون و سینما حضور فعالی داشتیم به ما محبت می‌کنند، با ما عکس می‌گیرند
و دلگرممان می‌کنند.»

الهام فیروزبخت
خبرنگار