طرح‌هایی برای کاهش آلودگی هوا

برای نمونه ‌رئیس‌پلیس راهور ناجا ‌تاکید کرده که طرح ترافیک جدید در تهران هدفش بیشتر کسب درآمد شهرداری است و طرح ترافیک جدید برای کاهش آلودگی هوا کارساز نیست. کم نیستند کارشناسان شهری نیز‌‌ که درباره دوچرخه‌سواری در تهران می‌گویند‌ دوچرخه به درد حمل و نقل در تهران نمی‌خورد و نه قانون درست و درمانی برای راکبان آن وجود دارد. در واقع برای کاهش آلودگی هوای تهران باید حمل و نقل عمومی را گسترش داد و برای نوسازی حمل و نقل عمومی تلاش کرد. پیرو چاپ این گزارش‌ معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران ‌با ارسال نمابری اعلام کرد:
«در نیمه اول دهه 80، مونواکسیدکربن مهم‌ترین آلاینده شهر تهران به شمار می‌رفت و بیشتر روزهای آلوده سال به علت این آلاینده شکل می‌گرفت. با اجباری شدن استانداردهای یورو و مجهز شدن خودروهای سواری به کاتالیست و کاهش خودروهای کاربراتوری روزبه‌روز از تعداد روزهای آلوده به لحاظ این آلاینده کاسته شد تا این‌که در سالیان اخیر هیچ‌یک از روزهای سال به علت آلاینده مونواکسیدکربن در شرایط فراتر از حد مجاز قرار نداشته است و این در حالی است که شاکله ناوگان دیزل و موتورسیکلت به لحاظ کیفیت و کاهش آلایندگی تغییر زیادی نکرده است. بنابراین اهمیت ناوگان خودروهای سواری در آلودگی هوای شهر قابل‌توجه بوده و اجرای طرح‌های ترافیکی مبتنی بر کنترل و کاهش آلودگی هوا کاملا صحیح است.
بر اساس آخرین سیاهه انتشار آلایندگی شهر تهران برای سال مبنای 1396، خودروهای سواری شهر تهران از چهار طریق موجب تولید و انتشار ذرات معلق در هوای شهر تهران می‌شوند. بخشی از ذرات از اگزوز خودروهای سواری خارج‌شده و بخش دیگری ناشی از سایش لنت ترمز، تایر و سطح جاده است. براساس سهم‌بندی منابع آلاینده شهر تهران، خودروهای سواری به‌تنهایی سهم 14 درصدی در تولید ذرات معلق در شهر تهران دارند. علاوه بر آن گازهای آلاینده خروجی از اگزوز خودروهای سواری بنزینی تاثیر مستقیمی در تولید ذرات معلق ثانویه داشته که در جو شکل می‌گیرند. سهم خودروهای سواری بنزینی در تولید گازهای آلاینده شهر تهران نیز در حدود 38درصد است که نشان می‌دهد خودروهای سواری بنزینی از مهم‌ترین منابع آلاینده در شهر تهران هستند و کاهش تردد آنها در سطح شهر قطعا باعث کاهش آلودگی هوای شهر تهران خواهد شد.
چنانچه در بسیاری از شهرهای پیشرفته دنیا، اجرای مناطق کم‌انتشار در دستور کار قرار داشته و طبق برنامه خود، بر شدت استانداردهای مورداستفاده می‌افزایند. در همین راستا و در جهت کاهش میزان آلایندگی خودروها، «طرح کاهش (کنترل آلودگی هوای شهر)» در دستور کار شهرداری تهران قرار گرفت که طی آن علاوه‌بر اهمیت دادن به انجام معاینه فنی خودروهای ترددکننده در شهر، برای ورود و خروج خودروها در محدوده‌ای که قبلا با نام محدوده زوج یا فرد شناخته می‌شد، به‌جای اهمیت دادن به شماره پلاک، بر میزان آلایندگی خودرو تاکید شده است و خودروهایی که دارای آلایندگی کمتری هستند، با مبلغ کمتری مجاز به تردد خواهند بود. هرچند توجه به کاهش آلودگی ناشی از سایر وسایل نقلیه احتراقی نیز بسیار حائز اهمیت بوده و باید در جهت کنترل این وسایل نقلیه نیز عزم جدی صورت پذیرد.
از شروع سال جدید و برخلاف سالیان گذشته تا اواسط ماه خرداد هیچ روزی در شهر تهران در شرایط نامطلوب آلودگی هوا قرار نگرفت. آلاینده ازن یک آلاینده ثانویه به شمار می‌رود و به‌صورت مستقیم از اگزوز وسایل نقلیه منتشر نمی‌شود و برای تولید احتیاج به تابش نور خورشید و گرما دارد. با گرم‌تر شدن هوا از اواسط خردادماه میزان غلظت این آلاینده در ساعات بعدازظهر افزایش یافت و به‌تبع آن تا تاریخ 25 مرداد، 25 روز در شرایط نامطلوب در هوای پایتخت به ثبت رسید. همان‌طور که ذکر شد ازن، آلاینده ترافیکی به شمار نرفته و علت اصلی افزایش آن شرایط نور و گرمای هوا است و بنابراین ارتباط دادن افزایش روزهای نامطلوب به لحاظ آلاینده ازن با طرح‌های ترافیکی صحیح نیست.
بر اساس اطلاعات دریافتی از ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا که داخل محدوده طرح قرار دارند، در بازه شروع طرح کنترل آلودگی هوا یعنی تیرماه سال جاری تا 25 مرداد، میانگین غلظت دو آلاینده ترافیکی منواکسید کربن و ذرات معلق کوچک‌تر از 5/2 میکرون در ساعات اجرای طرح، به ترتیب 34 و 7 درصد کاهش را نشان می‌دهد. این در حالی است که طی همین بازه میانگین غلظت منواکسید کربن برای کل ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا نسبت به مدت مشابه سال قبل از 11 درصد کاهش برخوردار بوده و غلظت ذرات معلق کوچک‌تر از 5/2 میکرون در کل ایستگاه‌ها 8 درصد افزایش داشته است.»

درصد تغییرات غلظت در ساعات اجرای طرح طی تیر و مرداد (تا بیست و پنجم) سال 98 نسبت به مدت مشابه سال گذشته