گزارش یک عزل

دوران ریاست میعاد صالحی، دولت مستعجل بود، او آرام و بی‌صدا آمده بود، ولی برکنار شدنش مثل بمب صدا کرد چون این فقط یک برکناری ساده نبود که لابه‌لای هزاران خبر گم شود بلکه عزلی بود که به دست شخص رئیس‌جمهور رقم خورد. چرایش را تا این لحظه کسی نگفته اما دیروز روابط عمومی صندوق بازنشستگی کشوری با صدور اطلاعیه‌ای کوتاه یک جور ماجرا را رفع و رجوع کرد تا ذهن‌ها چپ و راست نرود وهمه همان را بگویند که روابط عمومی می‌گوید؛ این را که نهادهای نظارتی هنوز درباره شرایط عمومی احراز مسؤولیت درصندوق‌های بازنشستگی به اجماع نرسیده اند و این که برای ایجاد ثبات در مدیریت صندوق بازنشستگی کشوری تصمیم برآن شده تا میعاد صالحی در جای دیگری استفاده شود؛ جایی دیگر به عنوان مشاورعلمی و فناوری! روابط عمومی به این ترتیب توپ این ماجرای پر‌سر و صدا را به زمین سازمان اداری و استخدامی انداخت، جایی که می‌گوید باید درباره شرایط احراز افراد برای گرفتن پست‌هایی همچون مدیرعاملی صندوق بازنشستگی روشن‌تر اظهارنظر کند. اما این حرف‌ها امروز است که زده می‌شود و زمانی که هیات امنای سازمان تامین اجتماعی و صندوق‌های بازنشستگی هم‌صدا با هم میعاد صالحی را به مدیرعاملی صندوق بازنشستگی کشوری منصوب کردند، همه این حکم را قبول کردند و کسی حرفی از سازمان اداری و استخدامی نزد و پای نهادهای نظارتی را وسط نکشید.
شفافیت‌خواهی
ساده گذشتن از کنار اتفاقات دیروز صندوق بازنشستگی کشوری ساده انگاری است، وقتی به گذشته نه چندان دورمدیرعامل عزل شده این صندوق و حرف‌هایی که زد و مواضعی که گرفت نیز نگاهی دوباره کنیم ساده‌انگاری کلا قدغن می‌شود. توئیت‌های این جوان دهه شصتی از وقتی کسوت مدیرعاملی صندوق را پوشید پر از کد است که آدرس‌های خوبی می‌دهد. یکی از توییت‌هایش که مربوط است به اول خرداد امسال در جمع برخی از روسای کانون‌های بازنشستگی پر از نقد است و گله و کلی حرف‌های شجاعانه. او گفت خجالت می‌کشم بگویم متوسط حقوق بازنشسته‌ها دو میلیون و صدهزارتومان است ولی مدیرانی داریم که بیش از 40 میلیون تومان حقوق می‌گیرند و یکی‌شان فقط 96 میلیون تومان سنوات گرفته. او در همان جلسه پرسید که چرا هنوز کسی حقوق مدیران هلدینگ‌ها را نمی‌داند،‌ چرا کسی که 45 میلیون تومان ماهانه حقوق می‌گیرد کسی است که کارِ خراب نکرده ندارد و تازه این همه حقوقی که بابت کار نکرده گرفته در ازای سرمایه هلدینگ‌ها و طرح‌های چندهزار میلیاردی که هدر داده، هیچ است. صالحی در همین جلسه از فشارها و لابی‌ها گفت که مدیر دوبار عزل شده را باز هم برگرداند سرجایش و اینها را فقط در همین جلسه نگفته که بارها درجلساتی که ویدئوی آنها در دست است یا در توییت‌های کوتاهش تکرار کرد. او هشتگ می‌ساخت که #مردم - باید - بدانند و قول داد صندوق بازنشستگی را به پایلوت شفافیت تبدیل کند، او از حقوق‌های چند ده میلیون تومانی برخی مدیران تاسف می‌خورد و با مردم قول و قرار می‌گذاشت که این رویه غلط لااقل در صندوق متبوعش ادامه نخواهد داشت.
صالحی اما درجلسه پنجم تیرامسال با روسای کانون‌های بازنشستگی استان اصفهان حرف‌های دیگری زد و گفت وقتی می‌خواسته یکی از این مدیران را عزل کند ازهر جایی که فکرش را بشود کرد به او زنگ زده‌اند و او تا چهار صبح نتوانسته بخوابد. مدیرجوان می‌گفت سازهای ناکوک را یا باید کنار گذاشت یا اصلاح‌شان کرد چون این به نفع کشور است ولی این را هم اضافه کرد کسی که روی این صندلی بنشیند «مُهر کردند و دهانش دوختند.» و این حرف‌ها همه تکمله‌هایی بود که مدیرعامل وقت صندوق بازنشستگی کشوری بر راه اندازی سامانه شفافیت درمجموعه اش می‌زد که همزمان با عید فطر، خرداد امسال راه انداخته و فضایی شده بود برای انتشار فیش‌های حقوقی و البته انتشارمدارک تحصیلی مدیران عامل و هیات مدیره صندوق و هلدینگ‌های تابعه‌اش.
صالحی درباره مدارک تحصیلی این افراد در توئیتر نوشت: کیفیت و ارتباط برخی از مدارک تحصیلی تعجب‌آور است. کارشناسی ادبیات، فلسفه، حقوق قضایی و ... و سپس نوشت طبیعی است که برخی دکترای مکانیک دانشگاه شریف را با این مجموعه بی‌ربط بدانند.
او در توییت‌های بعدش‌ به گزارش عضو منصوب شده در هیات مدیره شرکت هتل‌های ایرانگردی که شخص منصوب شده خودش بود اشاره کرد و گفت بیش از 400‌ویژه‌خوار، اسکان و حتی غذای نوروز را مهمان جیب بازنشستگان بوده‌اند و دوباره نوشت باید نحوه مدیریت بیش از 150 شرکت تابعه صندوق بازنشستگی متحول شود.
با این وصف اگر نتیجه بگیریم زبانی سرخ سر‌سبزی را برباد داده، بیراه نرفته‌ایم؛ تحمل این حجم از افشاگری ازعهده خیلی از مدیرانی که مخاطبان این جملات بوده‌اند الحق که ساخته نیست.
کور مثل گره صندوق‌ها
داستان صندوق‌های بازنشستگی وحیف و میل در آنها و حکایت نبودن شفافیت درآنها داستان دیروز و امروز نیست. آنهایی که حکایت را برای مردم تعریف می‌کنند فقط آخرش را می‌گویند که داستان پر آب چشمی است از ورشکستگی صندوق‌ها، اما این که چرا صندوق‌ها ورشکسته شده‌اند را کمتر کسی می‌گوید و اگر هم می‌گوید فقط قسمت‌های بی خطرش را نقل می‌کند. صندوق‌های بازنشستگی ورشکسته‌اند به‌دلیل همه حیف و میل‌ها و ویژه‌خواری‌ها ورشکسته‌اند به سبب همه تصمیمات غلطی که در آنها گرفته می‌شود و سیاست‌های اشتباهی که یا خودشان می‌گیرند یا برایشان می‌گیرند.
صندوق بازنشستگی کشوری که طبق آخرین آمار یک میلیون و371 هزار و124 حقوق بگیر بازنشسته دارد و غالب‌شان نیز دست به دهان‌اند، پنج هلدینگ تخصصی از غذایی و دارویی و کشاورزی گرفته تا مالی و بانکی و انرژی و صنعتی و معدنی و نیز 110 شرکت دارد که بیش از 60 مورد آن از جمله شرکت ملی نفتکش، شرکت کشتیرانی، انبارهای عمومی و خدمات کمرگی و صنایع شیرایران را دولت‌های مختلف در سال‌های 78 تا 90 تحت عنوان واگذاری یا پرداخت دیون دولتی به این صندوق واگذار کرده‌اند که به سبب همه حیف و میل‌ها و ویژه‌خواری‌ها و کج روی‌ها تا به حال سودی به حال بازنشسته‌ها نداشته‌اند. مدیرعامل معزول این صندوق البته می‌خواست از بنگاه‌های زیان ده خارج شود و به سبد دارایی‌های با ارزش افزوده بالا مثل صنایع معدنی متصل به معدن ورود کند که عمر مدیریتی‌اش کفاف نداد.

مریم خباز

جامعه