چقدر پرحرفی !

گاهی ممکن است با افرادی برخورد کرده باشید که از لحاظ شخصیتی بسیار پرحرف هستند و این مسأله باعث می‌شود ناخودآگاه بخواهید از دست آنها فرار کنید و ترجیح می‌دهید با آنها روبه‌رو نشوید. پرحرف‌بودن با خوش‌صحبت بودن تفاوت دارد. فردی که خوش صحبت است در روابط اجتماعی، اطرافیان از او فرار نمی‌کنند و از مصاحبت با او لذت می‌برند، اما افرادی که بیش از حد پرحرف هستند، باعث می‌شوند تا حوصله اطرافیان سر برود و مایل نباشند با آن فرد صحبت کنند.
در برخی افرادی که دچار نوعی وسواس گفت‌وگو هستند، این رفتار به چشم می‌خورد. آنها صحبتی را که با دیگران در میان می‌گذارند با تمام جزئیات بیان می‌کنند و در حین صحبت‌کردن می‌خواهند مطمئن شوند شنونده آنها برداشت اشتباهی از حرف‌ها نکند و در نتیجه شروع می‌کند و با جزئیات حرف می‌زند و با تفصیل تعریف می‌کند و می‌خواهد موضوع مورد صحبت برای طرف مقابل جا بیفتد.
همچنین در برخی افراد زمانی که دچار اضطراب و بی قراری می‌شوند ممکن است به پرحرفی روی بیاورند و با حرف زدن خودشان را تخلیه می‌کنند که این رفتار در خانم‌ها بیشتر به چشم می‌خورد. در افراد مبتلا به اختلال شخصیت دو قطبی نیز زمانی‌ که در حالت شیدایی قرار دارند، دوره پرحرفی آنها افزایش می‌یابد و در دوره افسردگی کم حرف و ساکت می‌شوند. در برخی‌ها نیز پرحرفی به دلیل شخصیت ناپخته و توجه‌طلبی بیش از حد رخ می‌دهد. پرحرفی در سنین مختلف می‌تواند مشاهده می‌شود و برای درمان لازم است ابتدا ریشه پرحرفی شناسایی شود. افراد وسواسی اغلب متوجه پرحرفی خود نیستند و در فرآیند درمان ممکن است مقاوت بیشتری از خودشان نشان دهند، اما در مورد افرادی که دچار حملات اضطرابی می‌شوند، باید ابتدا ریشه اضطراب درمان شود. همچنین بهتر است بررسی کنید در چه شرایط و موقعیت‌هایی بیش از حد صحبت می‌کنید و برای درمان لازم است در محیط‌های مختلف فقط شما گوینده نباشید و شنونده بودن را نیز تمرین کرده و مخاطب خود را نیز دعوت به مشارکت و مصاحبت کنید.

دکتر مهرنوش دارینی

روان شناس و مشاور