قاتلین پلاستیکی

نشریه هالیوود ریپورتر همزمان با نمایش عمومی درام ترسناک «بازی بچه»، به سراغ فیلم‌هایی رفته که یک عروسک قاتل نقش شخصیت منفی داستان را به عهده دارد. در بازی بچه هم مثل فیلم‌های این گونه (ژانر) سینمایی، یک عروسک و اقدامات مرگبار او موتور محرکه داستان و ماجراهاست. همزمانی اکران عمومی این فیلم با چهارمین قسمت داستان اسباب‌بازی هم، جالب توجه است و نظر منتقدان را به خود جلب کرده است.
بازی بچه با هزینه تولید اندک ده میلیون دلاری‌اش، در سه روز اول نمایش عمومی 14 میلیون دلار فروش کرد. با وجود این فروش معمولی، می‌توان از آن به عنوان یک فیلم پرفروش و موفق یاد کرد. بازی بچه نسخه دوباره‌سازی‌شده فیلمی محصول سال 1988 به همین نام است و به احیای داستان آن فیلم می‌پردازد. مارک هامیل در نسخه تازه، صدایش را به چاکی عروسک ویرانگر قصه قرض داده است.
اما چاکی تنها عروسکی نیست که طی چند دهه اخیر، با کارها و اقدامات مرگبارش تماشاگران را به وحشت انداخته است. در کنار او، تعداد دیگری عروسک بدطینت حضور دارند که با ورودشان به صحنه، دست به چاقوکشی و آدم‌کشی زده و پرده سینما را غرق در خون می‌کنند. آنابل، بیلی و اسلپی، چندتای دیگر از این موجودات خوف‌انگیز هستند. آنها با اقدامات‌شان توانایی آن را دارند که جیب صاحبان تهیه‌کننده خود را پر از پول کرده و راه را برای تولید فیلم‌های بیشتر و ماجراجویی‌های افزون‌تر آنها فراهم کنند. به گفته منتقدان، حضور تاثیرگذار این عروسک‌ها در فیلم‌های گونه ترس و وحشت، باعث شده برای خودشان سری در سرها درآورند و فیلم‌هایشان حکم یک گونه خاص سینمایی را پیدا کنند! هالیوود ریپورتر فیلم‌های معروف این گونه و شخصیت‌های مشهور آنها را به شرح زیر معرفی می‌کند:
آنابل‌ها
سه فیلم با محوریت شخصیت آنابل در فاصله سال‌های 2014، 2017 و 2019 ساخته شده است. این دختر عروسک در نظر اول، موجودی معصوم به نظر می‌رسد. اما او بلند بالاتر از بقیه عروسک‌هاست. همین اندازه او باعث ترس می‌شود. زمانی که هویت درونی آنابل شناخته و معرفی می‌شود، ترس از او هم بیشتر می‌شود. زمانی ماجرا بدتر و ترسناک‌تر می‌شود که ابتدای داستان فیلم سال 2014 اعلام می‌شود، ماجراهای فیلم براساس یک داستان واقعی ساخته شده است. تنها تفاوت در این است که عروسک واقعی به اندازه عروسک داخل فیلم از جنس چینی شکستنی نیست. ژوئن امسال این دختر ترسناک با «آنابل به خانه برمی‌گردد» دیدار دلهره‌آور تازه‌ای با تماشاگران خواهد داشت.
چاکی
این پسربچه با آن چشمان درشت خاص، شخصیت محوری تعداد زیادی فیلم بوده است. از سال 1988 که تماشاگران برای اولین بار چاکی را روی پرده سینما دیدند، او تا به حال در هفت فیلم دیگر ظاهر شده است. این کله سرخ بد زبان، به اندازه برخی دیگر از عروسک‌های خطرناک جذاب نیست. زمانی که چاکی حیات پیدا می‌کند، خانه محل زندگی‌اش با دردسرها و مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو می‌شود. چاقو و چکش ابزار کاری مورد علاقه‌اش هستند و کلا آلات قتاله تیز را خیلی دوست دارد!
دلقک
در سیرک‌ها از دلقک‌ها به عنوان افرادی استفاده می‌کنند که باعث خنده و تفریح بچه‌ها می‌شوند. اما دلقک فیلم «شبح» (1982) اصلا چنین آدمی نیست. شخصیت جستر در این فیلم، زمانی که تبدیل به دلقک می‌شود به جای خنده، باعث خلق فریادهای ترسناک می‌شود. البته دو دهه بعد در قسمت دوم کمدی «فیلم ترسناک 2» در سال 2001، شوخی زیادی با این شخصیت شد. سال 2004 هم «اره»، این شخصیت را به شکل تازه‌ای به نمایش گذاشت. سال گذشته هم در درام دلهره‌آور بسیار موفق «این»، تماشاگران با نوع دیگری از دلقک روبه‌رو شدند. این دلقک در فضای زیرزمینی فاضلاب‌های شهر، به شکار کودکان کم‌سن و سال می‌پرداخت.
تینای سخنگو
درام معروف «ابهام/ تویلایت زون» در سال 1963، به معرفی شخصیتی پرداخت که تا به امروز یکی از ترسناک‌ترین موجودات فیلم‌های تاریخ سینماست. جمله معروف «اسم من تینای سخنگو است و من می‌خواهم تو را بکشم»، آن زمان شوک زیادی به تماشاگران وارد کرد. در این فیلم هم مثل فیلم‌های مشابه، مادری برای فرزندش یک عروسک به عنوان هدیه می‌خرد. با ورود عروسک، اتفاقات ترسناکی رخ می‌دهد و بالاخره معلوم می‌شود تمام این ماجراها زیر سر عروسک تازه‌وارد است. عروسک که تینا نام دارد، برای خودش یک قاتل حرفه‌ای بی‌رحم و سنگدل است.
برامز و اسلپی
در «پسر» محصول سال 2016، برامز عروسک داستان دست به کشت و کشتار می‌زند و در «گوسپامبز» (1996) اسلپی عروسک‌های قاتل را در تلویزیون به فعالیت وامی‌دارد. اسلپی تنها شخصیت عروسکی قاتل معروفی است که صنعت تلویزیون ارائه داده است.

کیکاووس زیاری

جام‌جم