لذت تماشای پیــدای نــاپیــدا

از این نوع حقایق در آثار ناصر عزیزی، هنرمند معاصری که این روزها مجموعه سه دهه آثارش را در گالری آریانا به تماشا گذاشته، بسیار دیده می‌شود با این تفاوت که رسیدن به حقیقت مستتر در هر نقاشی و معناهای مورد نظر این هنرمند به‌سادگی میسر نمی‌شود و همچون بسیاری از هنرمندان هم‌عصرش اصراری ندارد که حقیقتش را عریان و عیان به تماشا بگذارد.
رنگ و لعاب نقاشی‌ها و اندازه و ابعاد هر تابلو به قدری مخاطب را در نگاه اول درگیر و مسحور می‌کند که برداشتن گام‌های بعدی برای ورود به جهان هنرمند به فراموشی سپرده می‌شود. برای عده‌ای، دست کم در نگاه اول، نقاشی‌های عزیزی صرفا کارکرد زیبایی‌شناسانه دارند و به منظور حظ بصری خلق شده‌اند. با چنین نگاه خام‌دستانه‌ای، آثار عزیزی چیزی نیست جز تابلوهای دکوراتیو و زیبایی که راهی به دیار اصالت و معنا ندارد، اما برای آنکه هنر مشاهده کردن دارد، هر نقاشی دست‌کم توانمندی نقاش و تسلط او را در طراحی، ترسیم آناتومی، ترکیب‌بندی و تکنیک‌های رنگ‌آمیزی، نورپردازی و ایجاد پرسپکتیو بروز می‌دهد و برای مخاطبی که از این نیز فراتر می‌رود و درجست‌وجوی معناست، نشانه‌هایی از اندیشه و جهان هنرمند در هر اثر قابل ردیابی
است.
فریاد رنگ‌های سرخ،‌ اندوه و گرفتگی رنگ‌های تیره، پرسپکتیوهای وهم آلود، شدت خطوط مورب، همهمه و آشوب بافت‌ها و انبوه چهره‌های انسانی و اشکال گیاهی و حیوانی که لابه‌لای وسعت سطوح و نرمی فرم‌ها پنهان شده‌اند، از جهان هنرمند سخن می‌گویند. چه کسی ممکن است به این بخش از آثار عزیزی راه پیدا کند، پیداهای ناپیدای او را در نقاشی‌هایش ببیند و با هنر مشاهده کردن بیگانه باشد؟
در پس پشت هر اثر می‌توان شدت ضربات سرخ به روح‌های انسانی را دید یا تیرگی‌های وهم‌انگیزی که زمین، مادر هستی را در برگرفته یا شکوه معصومانه حیواناتی که به هر دلیل لکه‌دار شده‌اند و بسیاری چیزهای دیگر را.
شاید در میان هنرمندان امروز، بیشتر از هر چیزی بتوان نقاشی‌های ناصر عزیزی را به اشعار سهراب سپهری مانند دانست؛ چرا که هر دو هنرمند باور دارند که «وجود گرسنگی تماشای شقایق را شدیدتر می‌کند». عزیزی نیز به جای فریاد کردن درد و آشوب و اندوه، زیبایی را به تماشا می‌گذارد و سرسختانه می‌کوشد انسان امروزی را به شستن چشم‌های غبار گرفته، دعوت کند به این امید که شاید به خودش، به هستی و زیستگاهش جور دیگری نگاه کند؛ جوری انسانی‌تر، شریف‌تر و مهربان‌تر.
هر مخاطب می‌تواند به اندزه جستجو، کشف و شهود و دریافت خودش از آثار عزیزی لذت ببرد؛ برای یکی این لذت به حظ بصری محدود می‌شود و برای مخاطبی دیگر عمیق‌تر می‌شود و به معناهای مد نظر هنرمند اتصال پیدا می‌کند.
علاقمندان به تماشای این آثار تا 27 خرداد فرصت دارد به گالری آریانا در خیابان فیاضی (فرشته) مراجعه کنند.

آذر دیوسالار

گروه ادبیات و هنر