گزینه‌های پیش رو برای پاکستان

همچنین زمانی که بسیاری از کشورهای دنیا پاکستان را به خاطر آزمایش‌های اتمی تحریم کردند ایران از توانمندی هسته‌ای این کشور حمایت کرد. الزامات جغرافیایی، فرهنگی و تاریخی پیوندهایی را میان ایران و پاکستان به‌وجود آورده که گسست آن کار دشواری است، اما متاسفانه از ناحیه خاک پاکستان اتفاقاتی برای ایران حادث می‌شود که قابل تحمل نیست. زمانی می‌گفتیم دولت پاکستان ورشکسته است و نمی‌تواند بر مرزهای خود کنترل داشته باشد و گاهی هم تصور می‌کردیم توجه پاکستان به افغانستان و هند است و لذا از توجه و اعتنا به مرزهای غربی خود غافل مانده است، اما الان به این نتیجه رسیده‌ایم که گروه‌های وابسته به دستگاه‌های اطلاعاتی پاکستان به نوعی با گروه‌های افراطی در ایران رابطه دارند و این مساله چیزی نیست که برای ایران قابل تحمل باشد. البته تلاش شد این معضل از طریق دیپلماسی حل و فصل شود و حتی دیدارهایی هم در سطح سفیران،‌ وزیران و حتی روسای جمهور دو کشور صورت گرفت و انتظار این بود پاکستان اگر رابطه‌ای با این گروه‌ها دارد آن را قطع کند و اگر خاک این کشور در اختیار این گروه‌ها قرار دارد یا خود نسبت به توقف فعالیت گروه‌های تروریستی اقدام کند یا این‌که این امکان را برای ایران فراهم کند تا با گروه‌های تروریستی برخورد کند. اما با کمال تاسف دیده می‌شود مسیر دیپلماسی جواب نداده و نفوذ گروه‌های واگرا در دولت پاکستان از نیروهای همگرا بیشتر است. هر چند معتقدم همچنان به مسیر دیپلماسی باید ادامه داد، اما نمی‌توان در همین مرحله توقف کرد. گزینه‌های دیگری هم پیش روی ایران است و امکان دارد این گزینه‌ها شامل همکاری نزدیک‌تر با هند باشد. این راه‌حل برای پاکستان بسیار خطرناک است و عملا این کشور را در محاصره قرار خواهد داد. ایران هیچ‌گاه تمایل نداشت در قبال نزدیکی به هند موقعیت پاکستان را تضعیف کند، اما گویی رفتار دولتمردان این کشور، ایران را به سمت انتخاب گزینه‌های محدودتر هدایت می‌کند. اگر پای هند به منطقه باز شود بعید است قلمرو پاکستان امن باقی بماند. در واقع در صورت تکرار رفتار دولتمردان پاکستانی،‌ ایران این توانمندی را دارد که ناامنی را با این کشور به اشتراک بگذارد. ‌

نوذر شفیعی

استاد دانشگاه