عقبگرد با «عقب‌رفتن روسری»

ما در دهه 60 کاملا آرمانی فکر و رفتار می‌کردیم و همین خار چشم دشمنان استقلال ایران بود و برای همین یک برنامه‌ریزی دقیق کردند برای ضربه زدن به ما! آنها از جنگ نظامی طرفی نبستند پس به سمت جنگ فرهنگی آمدند و جامعه بی‌آرمانی را شکل دادند که امروز می‌بینیم! آرمان این جامعه شده است عقب رفتن روسری و کار به جایی رسیده که یک نماینده مجلس هم در حجاب برتر تشکیک وارد می‌کند. در جنگ نرم چنان بلایی سر ما آوردند که به جای عدالت اقتصادی، مساله ارتباط آزاد زن و مرد شد مساله روز محصولات هنری‌!
ما باید برای غلبه بر جنگ فرهنگی، پاتک فرهنگی می‌زدیم، ولی مدیران فرهنگی قوی نداشتیم و به محض این‌که آمدند، چون برنامه نداشتند فقط شعار دادند و مرعوب شدند.
در روزگار ارعاب مدیران است که تجاری‌سازی در همه سطوح هنر را تسخیر می‌کند. باید توقف کامل دهیم به این سیکل و سپس همه چیز را از نو شروع کنیم تا به اوج برگردیم. مگر در دهه 60 و در دل جنگ کم سریال و فیلم اخلاق مدار تولید کردیم؟ پس مشکل فقط کمبود بودجه نیست.
ما نیاز داریم که به لحاظ آرمانی ارتقا پیدا کنیم! آرمان چیست؟ همان بی‌نیازی و همنوع دوستی است که در دهه 60 و در دل موشکباران در جای جای ایران شیوع یافته بود. آیا فقط باید جنگ شود که به استغنا برسیم؟ مطمئنا خیر! باید بپذیریم که هنر دکان نیست و برای بهبود فرهنگی تلاش کنیم.
باید برویم به سمت تولید محصولات فرهنگی شریف و جذاب. ایرادی ندارد که محصولاتمان درست عرضه و به‌واسطه آنها درآمدزایی هم شود، ولی این‌که همه چیز را درآمدزایی ببینیم قطعا بیراهه رفتن است و انتهای مسیرمان می‌شود هرزه‌نگاری که هنر غرب به آن رسیده! یک توقف در سیاستگذاری‌های غلط و سپس آغاز دوباره شاید خیلی از مشکلات را حل کند.

انسیه شاه حسینی

کارگردان