طلسم را بشکن

ایران ـ ژاپن؛ ساعت 17 و 30 دقیقه امروز در ورزشگاه هزاع‌بن‌زاید. 43 سال ناکامی، 43 سال باختن در بزنگاه‌های حساس و 43 سال ندیدن رنگ فینال آسیا را باید یکجا فراموش کرد. سال 1980 شایسته‌ترین تیم برای قهرمانی تیم ملی ایران بود، اما حمله عراق به خاک کشورمان در اواسط بازی‌ها، روح و روان تیم را به هم ریخت. خبر شهادت حسین روشن، برادر حسن روشن، در شب بازی نیمه‌نهایی ایران و کویت، برای این‌که تیم را از پای در بیاورد کافی بود. ایران آن بازی را 2 بر یک به کویت باخت تا به جای حضور در بازی فینال، کل تیم در خانه روشن جمع شوند برای عرض تسلیت. داستان جام ملت‌های 1988 متفاوت بود. چند ماه از پایان جنگ ایران و عراق می‌گذشت، اما این‌بار یک جنگ داخلی که با استعفای 14بازیکن سرشناس آن زمان آغاز شده بود، ترمز تیم دهداری را کشید. به‌عنوان تیم دوم از گروه صعود کردیم و در نیمه‌نهایی هم با گل ماجد عبدا...، یک بر صفر به عربستان باختیم. نیمه نهایی بعدی سال 1996 بود. فکر کردن به آن تورنمنت هنوز هم ناراحت‌کننده است. تیم محمد مایلی‌کهن، با آن ستاره‌ها برازنده قهرمانی بود. عربستان را در گروهی 3 بر صفر بردیم و به کره‌جنوبی هم در یک چهارم شش گل زدیم. اما در یک نیمه نهایی کذایی، در مصاف با عربستان، اسیر چند سوت اشتباه از سوی داوری مصری، جمال الغندور شدیم و بعد هم در ضربات پنالتی شکست خوردیم. چهارمین تلاش نافرجام تیم ملی برای عبور از مرحله نیمه نهایی در سال 2004 بود. خیلی‌ها تیم برانکو را یکی از بهترین تیم‌های تاریخ می‌دانستند، اما این‌بار هم ضربات پنالتی بلای جانمان شد. آن ضربه چیپ از یحیی گل‌محمدی، رویای صعود ایران به فینال جام ملت‌ها را طولانی کرد؛ از 28سال به 43سال. و حالا ایران ـ ژاپن؛ ساعت 17 و 30دقیقه امروز در ورزشگاه هزاع بن زاید. 43سال ناکامی، 43سال باختن در بزنگاه‌های حساس و 43سال ندیدن رنگ فینال آسیا را باید یکجا فراموش کرد. این تیم به زعم خیلی‌ها، بهترین تیم تاریخ فوتبال ایران است و می‌تواند از هر طلسم و تابویی عبور کند.

رضا پورعالی

ورزش