جای خالی یک قانون

اگر یک ارزیابی از قراردادهای خارجی خصوصا با اروپایی‌ها داشته باشیم، به این نتیجه می‌رسیم که تقریبا همه قراردادهایی که بعد از برجام منعقدشده به ضرر کشور بوده است. چند سال است که دولت، کشور را معطل سرمایه‌های خارجی نگاه داشت و پروژه‌هایی هم به شرکت‌های اروپایی واگذار کرد، اما شرکت‌های اروپایی به جای شروع کار، ایران را معطل نگه داشتند تا آمریکا رضایت کامل دهد، آنگاه کار را شروع کنند که این موضوع هم به نتیجه نرسید و نهایتا با خروج آمریکا از برجام، این شرکت‌ها از کشورمان خارج شدند.
در دوران پس از برجام، توان داخلی را کنار گذاشتیم و به خارجی‌ها متوسل شدیم. بعد از برجام فرش قرمزی برای انعقاد قرارداد با خارجی‌ها پهن کردیم اما همه آنها با وجود وعده‌ها و تعهداتی که به ما دادند که فقط تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل را اجرا می‌کنند، با بازگشت تحریم‌های آمریکا، ایران را ترک کردند. این در حالی بود که نظر برخی نمایندگان مجلس و دولتمردان این بود که قراردادهای زیادی با شرکت‌های خارجی منعقد شود تا مانعی باشند برای تحریم‌های آمریکا.
در این شرایط، برای جلوگیری از این تجربه تلخ، اگر ممنوعیت همکاری با شرکت‌هایی که در زمان تحریم ایران را ترک کردند به صورت قانون دربیاید دیگر به این صورت شرکت‌های خارجی اقدام به ترک ایران نمی‌کنند. این وظیفه مجلس است که قانونی وضع کند که هر شرکتی که از تحریم‌های آمریکا پیروی کرد و به تعهداتش به ایران عمل نکرد، دیگر نتواند به بازار ایران بازگردد.

دکتر بیژن عبدی

کارشناس اقتصادی