نیما مسیحا
بی تو در هرجای این دنیا اسیر غربتم تو که از اول به دلتنگی ندادی عادتم
از همان روزی که از شهر خیالم پر زدی از همه دنیا گرفتی و شدی هم صحبتم
عادتم دادی که در باران به یادت آورم عادتم دادی کنارت باشم و عاشق شوم
در هوایت یک کبوتر باشم و دور سرت لحظه لحظه بی قرارت باشم و عاشق شوم
من بی تو دنیایمم غم است بغضم به فدر عالم است عاشقترین تو فقط باید مرا باور کنی
من بی تو دنیایمم غم است بغضم به فدر عالم است عاشقترین تو فقط باید مرا باور کنی
—
من صدای خنده ات را در کجا پیدا کنم در زمین جاری شوم یا در هوا پیدا کنم
با غریبی خو گرفتم بی تو اما عشق من من کجای این جهان یک آشنا پیدا کنم
من بی تو دنیایمم غم است بغضم به فدر عالم است عاشقترین تو فقط باید مرا باور کنی
من بی تو دنیایمم غم است بغضم به فدر عالم است عاشقترین تو فقط باید مرا باور کنی