هویت ملی در مدرسه

در این میان کتاب‌های فارسی و ادبیات شاید برای بسیاری جذاب‌تر باشند؛ کتاب‌هایی که دانش‌آموزان و والدین ارتباط بهتری با آن برقرار می‌کنند، اما در تدریس این کتاب‌ها بخصوص در پایه ابتدایی که بیشتر با شعر و سرود و داستان‌های کودکانه روبه‌رو هستیم، یک نکته باید توسط مدیران آموزش و پرورش و مدارس بیش از قبل مورد توجه قرار گیرد که علاقه آنها را به زبان فارسی به عنوان بخشی از هویت ملی ما می‌افزاید؛ هویتی که از سال‌های ابتدایی زندگی اگر بدرستی تعمیق یابد، در بزرگسالی نیز بسادگی فراموش نمی‌شود. همان هویتی که دشمنان برای سست کردن آن در خانواده‌ها و افراد جامعه برنامه‌ها دارند.

تجربه شخصی من به عنوان کسی که آثارم در کتاب‌های درسی آمده، این است که بچه‌ها همواره دوست دارند چهره شاعران و هنرمندانی که آثار آنها را می‌خوانند از نزدیک ببینند و این مواجهه برایشان جالب و لذتبخش است. بر این باورم هر چقدر ارتباط نویسندگان با کودکان و نوجوانان بیشتر شود، لذت بردن از متون و درس برایشان بیشتر خواهد شد؛ اتفاقی که متاسفانه کمتر در مدارس ما رخ می‌دهد. تا آنجا که خوانده و دیده یا شنیده‌ام، ملاقات نویسندگان و شاعران کتاب‌های درسی در دیگر کشورها بخصوص کشورهای پیشرفته با دانش‌آموزان جزئی از یک برنامه کلان در تربیت و پرورش آنها محسوب می‌شود.

خود من در دوران کودکی و تحصیل در مقطع ابتدایی، همیشه برایم تجربه کتاب‌های بیرون از مدرسه شیرین‌تر بود. خاطرم هست در دوران تحصیل، کتاب‌های درسی‌ام را دوست نداشتم. گاهی اوقات هم کتاب‌های غیردرسی‌ام را به مدرسه می‌بردم و البته مواخذه می‌شدم، ولی امروز شرایط متفاوت شده است. خوشبختانه کتاب‌های درسی جذابیت و تنوع بیشتری دارد. محتوای کتاب‌های درسی با آنچه در جامعه جاری است، فاصله کمتری پیدا کرده است؛ اتفاقی که باید آن را به فال نیک گرفت؛ امیدوارم در ادامه همین مسیر بتوان دانش‌آموزان را بخصوص در سال‌های نخست ‌تربیت در مدرسه با زبان فارسی و اهمیت آن بیشتر آشنا کرد.

حمید هنرجو

شاعر و پژوهشگر فرهنگی