شورای تعطیل

شورایی با مصرف برق بالا

طبق خبری که باشگاه خبرنگاران جوان در ششم مرداد هفته گذشته منتشر کرده، دبیرخانه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی از جمله مراکزی بوده که به دلیل مصرف زیاد برق، مشمول قطعی برق و برق ساختمان دبیرخانه آن قطع شده است. احتمالا دو هفته مرخصی اجباری کارمندان این مجموعه کم‌حاشیه و کم‌سروصدا هم نوعی مرخصی اجباری بوده است. اجباری که البته معمولا کارمندان از آن استقبال می‌کنند. طبق اطلاعاتی که به جام‌جم رسیده، هرچند تعطیلی امسال را می‌توان به پای قطعی برق یا گرما گذاشت اما شاید برای شما هم جالب باشد بدانید این مجموعه سال گذشته هم به دلیل گرما تعطیلی مشابهی را علاوه بر تعطیلات رسمی کشور تجربه کرده که دلیل آن هم گرما اعلام شده است. با این تفاسیر سال گذشته هم که مشکل برق به حاد بودن وضعیت امسال نبوده است کارمندان شورا تعطیلی تابستانی را به بدن زده‌اند. همه اینها باعث شد باز هم به عنوان خبرنگار فرهنگی، آرشیو 10 جلسه گذشته شورا را بررسی کنیم تا بفهمیم چه زمانی برگزار شده و در هریک از این جلسات راجع به چه مواردی بحث شده است. نتیجه این بررسی آرشیوی شد جدولی که در همین صفحه می‌بینید. خواندنش خالی از لطف نیست که بدانیم این شورا با اعضای حقیقی و حقوقی که تقریبا یکی از سنگین‌وزن‌ترین ونخبگانی‌ترین مجموعه‌های کشور را به خود اختصاص داده، چه می‌کند. البته این را هم بگوییم که عمده این جلسات نه در محل دبیرخانه شورا که در محل نهاد ریاست جمهوری تشکیل می‌شود. هر چه باشد رئیس‌جمهور، رئیس شورای‌عالی انقلاب فرهنگی هم هست و اعضای بلندپایه این شورا را میزبانی می‌کند. این یعنی درست است که برق دبیرخانه شورای قطع شده، ولی جلسات اعضا نه در محل دبیرخانه که در محل نهاد ریاست جمهوری برگزار می‌شود؛ جایی که احتمالا خبری از قطع برق و گرما نیست!

اعضای شورا خیلی مودب‌اند!

حسن رحیم‌پور ازغدی یکی از اعضای حقیقی شورای‌عالی انقلاب فرهنگی است. اعضایی که نه به دلیل مسئولیت در یک سازمان یا نهاد حاکمیتی، بلکه به دلیل شخصیت حقیقی‌شان در شورا عضو هستند. او در زمره کسانی که شدیدترین انتقادات را به عملکرد شورا داشته و دارد. در آذرماه سال گذشته در دانشگاه تهران با انتقاد شدید از روسای سه قوه گفته بود در جلسات حضور نمی‌یابند: مگر شما سه نفر مسئول نیستید که اگر تصمیمی در شورا گرفته شد به قوایتان ابلاغ کنید؟! رحیم‌پور همچنین در سال گذشته در یک جمع دانشجویی به تشریح وضعیت داخلی جلسات اعضای شورا پرداخته بود که خواندنش خالی از لطف نیست: تعداد زیادی از مصوبات شورای‌عالی انقلاب فرهنگی که از قبل بوده اصلا عمل نمی‌شود. کسی پاسخگو نیست. شورا مرکب از تعدادی از اعضای حقوقی است که مسئولیت و دفتر و دستک دارند و در حوزه کاری خودشان هر کاری بخواهند انجام می‌دهند. یک‌سری هم مانند من، عضو حقیقی هستند که دفتر و دستک و تشکیلاتی ندارند. ما به عنوان شخصیت حقیقی آنجا هستیم و تشکیلاتی نداریم. خب ما آنجا جز حرف زدن و اعتراض کردن و سوال کردن چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟ اختیارات دیگری نداریم. اغلب اعضا خیلی مودب هستند. آنقدر مودب هستند که در تمام این سال‌ها یک کلمه حرف نزده‌اند! جوری تربیت شده‌اند که کلا باید ساکت باشند. بعضی دوستان ما در نهادهای حکومتی از جمله شورا معتقدند اصل حضورشان در شورای‌عالی انقلاب فرهنگی مایه برکت است. انگار که کل جامعه باید متشکر این افراد باشند که آنجا حضور دارند. دانشگاهی و روحانی [هم فرقی ندارد]. خیلی آرام و از موضع بالا می‌نشینند. در مسائل مختلف پیش می‌آید که باید نظر بدهند و اعتراض کنند، اما فقط سَر می‌جنبانند. حالا اگر دو سه نفر در آن جمع هم سوال و اعتراض کنند، اینها به سوال‌کنندگان اعتراض می‌کنند که این سوال و این بیان مناسب شان و جایگاه شما نیست. [خطاب به اینها باید گفت] شما که فقط به فکر شان خودت هستی! پس کی باید به فکر‌شان انقلاب و مردم باشی؟! برای چه امثال شما را به شورا آورده‌اند؟

محمدصادق علیزاده

فرهنگ و هنر