حماسه بیافرین

آذر 76 روزی که تیم ملی در ملبورن به دیدار استرالیا رفت هیچ یک از هواداران میزبان فکرش را هم نمی‌کردند که تیمشان ناکام آن بازی باشد؛ اما آن بازی یک بازی عادی نبود. حماسه‌ای بود که باید به تاریخ فوتبال ایران سنجاق می‌شد و شد. جنس ما با خلق این قبیل حماسه‌ها بیگانه نیست. نژادمان آنقدر خاص‌مان کرده که هر زمان اراده کنیم می‌توانیم. بعد از قرعه‌کشی دل خیلی‌ها خالی شد. خیلی از غریبه‌ها هم سعی کردند این فضای هیجانی را چند برابر کنند تا ته دلمان بیشتر خالی شود؛ اما حقیقت این است که اگر قرار باشد یک‌بار در تاریخ خودمان را به دنیا نشان بدهیم، آن
یک بار همین امشب است. وقتی دوربین‌ها روی ساق‌های هنرمند اینیستا و ایسکو است. آنها که با الهام از ترانه‌های آئوته، در زمین باله اجرا می‌کنند.

بازیکنانی که دست های هر حریفی را به سمت آسمان می‌برند. می‌دانیم که این دو البته تنها نیستند. می‌دانیم اسپانیا بازیکنان دیگری هم دارد. از کوکه تا سیلوا و کاستا و آلبا و بوسکتس. می‌دانیم آنها راموس را دارند که هم کشتی بلد است و هم سرزن. همه اینها را می‌دانیم؛ اما اینها برای ترس بازیکنان ما کافی نیست. ترس بازیکنان ما ریخت. آنها می‌دانند حریف بسیار بزرگی پیش رو دارند؛ اما برای رقم زدن یک شب باشکوه دیگر بازی می‌کنند. ما به بچه‌های نیک این سرزمین ایمان داریم. می‌دانیم با تمام وجودشان بازی می‌کنند و می‌جنگند. می‌دانیم کم نمی‌گذارند و اگر شکست بخورند فقط به این معناست که زورشان نرسید. می‌دانیم آنها هر چه در چنته دارند رو می‌کنند.

کی‌روش بعد از قرعه‌کشی به بازی ایران و اسپانیا عنوان جنگ موش و گربه داد؛ اما ما امشب شیر هستیم و مثل شیر می‌غریم و می‌جنگیم. اگر هم قرار بر باختن باشد می‌جنگیم و می‌بازیم. دستمان قبل از بازی بالا نیست. فرار نمی‌کنیم که این با ذاتمان جور در نمی‌آید. ما به فرزندان باغیرتمان ایمان داریم. بچه‌ها ما با تمام وجود بازی می‌کنند. فارغ از آن که قیمت بعضی ستاره‌های حریف 50 برابر آنهاست. بازیکنان ما از این همه تفاوت خبر دارند؛ اما اینها برای ترس بچه‌های ما کافی نیست.

اسم‌های بزرگ روبرو ته دل بچه‌های ما را خالی نمی‌کند. توقع امشب مردم ما نمایشی بالاتر از سقف آرزوهای همه ماست. امشب هم می‌خواهیم همه مانند امید ابراهیمی جانشان را برای ایران بگذارند. می‌خواهیم مانند جهانبخش آن‌قدر بدوند که ماهیچه‌هایشان مثل سنگ شود.

بیرانوند را مانند بازی اول هوشیار می‌خواهیم. دوست داریم سربازانمان تا فشنگ آخر بجنگند. توقع داریم کریم و سردار از
تک موقعیت‌های این بازی استفاده کنند چون دخیا نشان داده راحت گل می‌خورد. مردم ما واقع‌بینانه به این بازی نگاه می‌کنند چون منطق فوتبال را می‌شناسند. آنها انتظار برد از این بازی ندارند؛ اما می‌توانند توقع داشته باشند که فرزندانشان دلاورانه بازی کنند.

امشب که ساعت 22:30 بشود آدرنالین خونمان به مرز انفجار می‌رسد. هیجان کشنده‌ای که تا دقیقه 90 دست از سر ما بر نمی‌دارد. می‌دانیم اگر بچه‌ها بخواهند، یک حماسه بزرگ خلق می‌شود و ما فقط همین نمایش حماسی را می‌خواهیم. مهم نیست چه بازیکنانی در ترکیب ما قرار می‌گیرند چون هر بازیکنی باشد فقط باید به یک هدف بزرگ فکر کند. بایستید و حماسه بیافرینید.

رضا پورعالی

گروه ورزش