پادویی آل‌سعود برای تل‌آویو

در این قرارداد فلسطینی‌ها سرزمین خود را می‌بخشند و در مقابل امنیت و صلح به دست می‌آورند. در این توافق مقرر شده بود که شهرک‌هایی که در کرانه باختری درست می‌شود متوقف شود، اما اسرائیل حاضر نشده که چنین اقدامی را انجام دهد. لذا از زمانی که مقاومت و انتفاضه شکل گرفت و حکومت غزه از کرانه باختری جدا شد، خودبه‌خود قرارداد اسلو ساقط شد و نمی‌توانست اجرایی شود.

از زمانی که آمریکا در 1967 اعلام کرد که قدس را به عنوان پایتخت اسرائیل می‌شناسد و از آن زمان 50 سال می‌گذرد، شاهدیم که آمریکایی‌ها قصد دارند این خواسته خود را ‌اکنون با همکاری عربستان عملیاتی کنند که همین امر یکی از دلایلی است که می‌تواند به لغو قرارداد اسلو منجر شود. صلح بین اسرائیل و تشکیلات فلسطینی‌ها بر مبنای قرارداد اسلو تمام شده است چراکه طبق این قرارداد باید مفادی اجرایی می‌شد و شهرک‌سازی و شهرک‌نشینی توسط دولت اسرائیل انجام نمی‌گرفت، اما می‌بینیم که دولت اسرائیل به سرعت شهرک‌سازی را صورت می‌دهد و زمین‌های فلسطینیان را غصب می‌کند.

جالب این‌که امضاکنندگان این قرارداد صلح نوبل گرفتند. با وجود این باید تاکید کرد که صلح نوبل گرفتن با این که یک قرارداد خوب است یا بد، فرق می‌کند. از 1944 که اسرائیل شکل گرفت، هیچ گاه اعراب اسم اسرائیل را به زبان نمی‌آوردند و یک بار که جمال عبدالناصر اشتباهی اسم رژیم اسرائیل را برد آنان بسیار خوشحال شدند یا وقتی قرار شد مسئله فلسطین بین ساف و اسرائیل حل شود این موضوع خوشحالی برای رژیم صهیونیستی به همراه داشت. صلح نوبل برای حل یک بحران داده شد و قدم اول بود، اما این‌که توافق اسلو آیا بتواند صلح در برابر سرزمین را تحقق ببخشد معلوم نبود.

در حال حاضر برخی دولت‌های اسلامی مطالبات مردم فلسطین را کمتر پیگیری می‌کنند. نمونه‌اش عربستان؛ ریاض خسته و دچار فرسایش شده و تلاش دارد مشکلات خود را از طریق فلسطین حل‌کند. عربستان به اسرائیلی‌ها باج می‌دهد و دلال آمریکا و اسرائیل می‌شود تا آمریکایی‌ها بیشتر به این کشور سلاح بدهند و در خاورمیانه بیشتر تحویلش بگیرند و اعلام کنند که این کشور نقش محوری در منطقه دارد؛ لذا عربستان مجبور است که پادوی آمریکا و اسرائیل باشد و اهداف آنان را پیگیری کند.

دکتر احمد بخشایش - نماینده پیشین مجلس و استاد دانشگاه