آن دیوار کجاست؟

شب‌ها به‌طور محسوسی شاهد سردی هوا هستیم و هر چند روزها دما ملایم‌تر است، اما به هوای پاییز امیدی نیست و این هوا به ناپایداری معروف است. تمام اینها نوشته شد که به اینجا برسیم؛ سرمای پاییز هشداری برای کارتن‌خواب‌ها، بی‌خانمان‌ها و تمام کسانی است که به نحوی سقفی، سرپناهی یا چیزی برای خوردن و پوشیدن ندارند.

لذا باید پرسید آن دیوارهای مهربانی که مدتی بود در تمام استان‌های کشور و از جمله تهران راه‌اندازی شده بود و تامین‌کنندگان لباس‌‌ها و غذایش خود مردم بودند، اکنون کجا هستند.

غم‌انگیز خواهد بود اگر بپذیریم، راه‌اندازی آن دیوارها، مثل بسیاری از پدیده‌های اجتماعی و زاییده فضای مجازی، موجی هیجانی و زودگذر بوده و اکنون چون مد نیست و همه از آن سخن نمی‌گویند یا عکس به اشتراک نمی‌گذارند، فراموش شده است.

مردم ایران از هزاران سال پیش به نیکوکاری و مدارا و دریادلی مشهور بوده‌اند و قطعا تحولات عصر دیجیتال و بخصوص مشکلات اقتصادی، تاثیری روی آن خلق و خو نداشته است لذا خیلی ساده باید به بلاگرها، مدیران گروه‌های تلگرامی، صاحبان فالوئرهای میلیونی اینستاگرام و حتی فعالان شبکه‌هایی شبه‌ممنوع چون فیسبوک و توئیتر، پیشنهاد کرد در این روزها که هوا رو به سردی می‌رود، یادی از آن رسم زیبای نوپای دیوارهای مهربانی کرده و با آن خلاقیت و حتی طنازی ایرانی، شهروندان را به زنده کردن آن ترغیب کنند.

می‌توان به محل‌های دیوار مهربانی سری دوباره زد و از بی‌رونقی یا کم‌رونقی آن عکسی گرفت و موجی جدید درست کرد. به نظرم، این به گونه‌ای وظیفه فضای مجازی است.

فضای مجازی که خود ایجادکننده این سنت نیکو و حسنه بوده، اکنون وظیفه دارد آن قدر این آتش را گرم و سوزان نگه دارد تا هیچ سرمایی خاموشش نکند و مثل خیلی سنت‌های دیگر، در حافظه تاریخی ایرانیان ثبت شود. سال گذشته، قدم اول در این راستا برداشته شده و اکنون نوبت قدم بعدی و تثبیت آن است.

باید دیوار مهربانی را از بایگانی بیرون کشید، متن‌ها و عکس‌ها را به‌روز کرد، گیف ساخت و در سطح وسیع منتشر کرد.

می‌توان ایده‌های جدید برای تاثیر بیشتر آن برای گرم کردن بی‌لباس‌ها یا سیر کردن گرسنه‌ها در روزهای سرد پیش رو طراحی کرد حتی می‌توان روی این دیوارها سقفی ساخت و نیمکتی و پتویی رویش گذاشت تا دست کم باران و برف روی چهره آنان که بر نیمکت‌ها، زیر سقف خدا می‌خوابند، ننشیند. ایده‌ها فراوان است و دست‌های نیکوکار و مشتاق نیز متعدد. فقط تمام اینها یک جرقه لازم دارد.

به نظرم در این روزهای سرد، فضای مجازی و کاربرانش رسالتی بزرگ و انسانی به عهده دارند و حتما به آن عمل خواهند کرد؛ رسالتی که روزهای سرد را برای بی‌خانمان‌ها و سایر محرومان، دست کم مقداری گرم می‌کند ...

بهمن موسوی - روزنامه نگار

ضمیمه چمدان جام جم