یک موقعیت استثنایی

این جایزه تاثیر بسیار مثبتی در نگرش سران و مردم دنیا نسبت به ایران دارد. به واسطه سفرهایی که به خارج از کشور دارم، می‌دانم که تصور مردم عادی دنیا از ایران غالبا تصوری سطحی و ظاهری است. قشر روشنفکر آمریکا شاید با بخشی از ارزش‌ها و هویت فرهنگی ایران آشنا باشند و یا مردم ایالات مهاجر پذیر این کشور، ایران را بیشتر بشناسند، اما ایالات مرکزی و داخلی آمریکا که تعدادشان کم هم نیست، بندرت ایران و مردم کشور ما را می‌شناسند. به نظر من اگر دستگاه دیپلماسی و وزارت خارجه کشور ما صدها میلیون دلار هزینه می‌کرد تا چهره واقعی از هویت و فرهنگ ایران را به مردم جهان نشان دهد، نمی‌توانست به اندازه اسکار فروشنده، تاثیرگذاری داشته باشد. این جایزه فضای بسیار مثبتی از ایران در کل جهان به وجود آورده و می‌آورد که باید آن را غنیمت دانست. این جایزه تصور منفی‌ای که بیشتر از طریق دلارهای نفتی و لابی‌های پر از نیرنگ علیه ایران به وجود می‌آورند را خنثی کرد. با وجود آدم پوپولیست و دیوانه‌ای مانند ترامپ شرایط کشور ما در سطح دنیا بشدت آسیب‌پذیر شده است، اما اسکار فروشنده این فضا را تلطیف و دگرگون خواهد کرد.

در کشور ما هم مثل تمام کشورهای دنیا مردم عادی، سیاسیون و اهل فرهنگ و هنر سلایقی دارند که مثلا برخی از آنها شاید از فیلم فروشنده و یا سازنده‌اش خوششان نیاید، اما اکنون زمان آن نیست که درباره سلیقه اشخاص و جریان‌ها درباره این فیلم و جایزه‌ای که گرفته، صحبت کنیم باید همه یکدل از این شرایط بخوبی استفاده کرده و از اسکار فروشنده به عنوان نشان ملی استقبال کنیم. اکنون دیگر زمان و موقعیت آن نیست که کسی در برابر فروشنده و جایزه‌ای که گرفته موضع منفی بگیرد؛ بلکه باید همه از این شرایط برای نشان دادن هویت ملی و فرهنگی ایران در سطح دنیا بهره ببریم.

سینمای ایران همیشه سفیر فرهنگی کشورمان بوده، اما در دوره‌هایی به دلایلی برخی سعی کرده‌اند این تاثیرگذاری را کمرنگ جلوه دهند، اما اسکار دومی که به اصغر فرهادی اهدا شد، ثابت کرد که باز هم می‌توانیم از موقعیت سینما به نفع منافع ملی و فرهنگی ایران در سطح جهان استفاده کنیم.

ابوالحسن داوودی

کارگردان سینما