شغل، پرورش بلدرچین

عصمت و احمد مهرپرور خواهر و برادری هستند که در روستا به پرورش بلدرچین و مرغ بومی مشغولند. احمد دراین باره می‌گوید: کارم را با چند بلدرچین شروع کردم. اوایل کار باورم نمی‌شد بتوانم از این طریق درآمد مناسبی به دست بیاورم.

احمد در مزرعه‌اش از حدود 300 بلدرچین بالغ و 500 جوجه بلدرچین نگهداری می‌کند. او با فروش تخم و گوشت بلدرچین درآمد خوبی دارد. به همین خاطر راحت‌‌تر می‌تواند درس و مشق‌اش را دنبال کند.

پسرجوان که دانشجوی رشته تربیت بدنی است،می گوید: گوشت بلدرچین‌ها را بسته‌بندی می‌کنم و هر بلدرچین را ‌ 4000 تومان می‌فروشم. آن‌طور که او می‌گوید، وزن هر شش بلدرچین حدود 900 گرم می‌شود. او تخم بلدرچین‌ها را نیز در بسته‌های 12 تایی به بازار می‌برد و هر بسته را 2000 تومان می‌فروشد‌. این روزها احمد به دلیل این که بیشتر به درس و مشقش برسد، یک کارگر هم استخدام کرده است.

همکاری خواهر و برادر

احمد تنها شخصی نیست که بخشی از حیاط خانه‌شان را برای درآمدزایی در نظر گرفته است. خواهر او عصمت مهرپرور هم با پرورش مرغ بومی برای خودش کسب و کاری راه انداخته است. او به جام‌جم می‌گوید: برای شروع کار از کمیته امداد امام خمینی حدود شش میلیون تومان وام گرفتم و بخشی از حیاط خانه را برای پرورش مرغ بومی مناسب‌سازی کردم.

حالا بخشی از حیاط خانه به مرغ و خروس‌های دختر خانواده اختصاص دارد و بخشی نیز به بلدرچین‌های پسر خانواده‌.

احمد می‌گوید: زندگی در روستا به نظرم خیلی بهتر از شهر است، چون با هزینه کمتر می‌توان در‌آمد بیشتری به دست آورد. علاوه بر این آرامشی که در روستا وجود دارد با هیچ‌کدام از جاذبه‌های شهرنشینی قابل مقایسه نیست.‌

آن‌طور که او می‌گوید جمعیت روستای آنها اکنون حدود 22 نفر است و اگر جوانانی که از روستا مهاجرت کرده‌اند به خانه‌هایشان برگردند، روستایشان آبادتر از گذشته می‌شود.‌