برچسب ها - مصدومان شیمیایی

استان فارس، حدود 4600 جانباز شیمیایی دارد که از این تعداد، حدود 400نفر هنوز پیگیر تهیه گواهی مجروحیت و صورت سانحه و همچنین درمان همزمان هستند که براساس آمارهای موجود این استان از نظر تعداد جانبازان شیمیایی در رتبه دوم در کشور بعد از استان تهران قرار دارد. همین موضوع بهانه‌ای بود تا در سال 1386 جمعی از افرادی که خودشان جانباز شیمیایی بودند با توجه به ضرورت ایجاد یک تشکل مردم‌نهاد برای دفاع از حقوق جانبازان شیمیایی، این حرکت جمعی را شروع کنند و تشکلی رسمی، غیردولتی، غیرسیاسی و بدون فعالیت تجاری را پایه‌ریزی کنند؛ تشکلی که به دنبال تحقق حقوق جانبازان شیمیایی است.

دل توی دلشان نبود از ظهر. صدای هواپیما‌ها را که شنیدند، ترس چنگ زد توی گلویشان. سربلند کردند و غول‌های سفید آهنی را دیدند؛ آبستن بمب‌هایی مرگ‌آور، پر از گازهای اعصاب و روان، وی ایکس، سارین، تابون، خردل و ... هواپیماها چرخ زدند و بارشان آوار شد روی سر مردم؛ بوی بمب‌ها مثل بوی ماهی تازه تند و تیز پخش شد توی هوا... گرد سپید رنگی نشست روی بدنشان... دردی عجیب پیچید توی سرشان... هرکس هرجایی بود نشست روی زمین... دست انداخت دور گردنش، انگار یک چیزی راه گلو را بسته باشد... نفس خیلی‌ها همان لحظه‌های اول رفت و دیگر بالا نیامد، مزه خون زیر زبان خیلی‌ها دوید... تاول روی صورت خیلی‌ها نشست، بزرگ و آبدار. چشم‌ها اما بین این همه درد، دنبال یک فرشته بود؛ فرشته نجات.

«نِژمار»، ۲ فروردین ۶۷، ٨ و ۲۰ دقیقه صبح: گوسفند‌ها دراز کشیدند و مردند. پرنده‌ها راه آسمان را نیامده، یکی‌یکی به زمین افتادند. ماهی‌ها ردیف به ردیف، پشت هم را گرفتند و روی آب رودخانه، شناور، رفتند و آدم‌ها؛ آدم‌ها همین‌طور که دست هم را گرفته بودند تا از آن دود سبز و قرمز و نارنجی فرار کنند و برسند به بارگاه «شیخ محمد»، دست‌ انداختند گردن هم و خداحافظی کردند؛ خاکِ خانه و کوچه‌های باریک و جوی‌های لاغر که آب را به باغ‌های انگور می‌رساند، قبرشان شد.

امروز سی و یکم تیرماه سالروز جنایت شیمیایی عراق در روستاهای «دیره» و «زرده» است.

نام شهرستان مرزی سردشت با شیمیایی پیوندی دیرینه دارد، شاید خیلی ها سردشت را با بازارچه های مرزی یا انگور سیاهش بشناسند اما بعید است کسی بمباران شیمیایی را بشنود و از سردشت یادی نکند 26 سال است سردشت با گاز خردل، تاول و زخم گره خورده است.