جدال با خارپشت

فضل‌اله که می‌دانست تنها آفت کدو خارپشت است در دو طرف باغ کدوی خود دو قطعه چوب را صلیب وار به زمین فرو کرد و یک کت کهنه روی آن انداخت و شبکلاهی هم بالای آن قرار داد تا شاید با این حیله مانع ورود خارپشت به باغ کدو شود ولی گویا خارپشت که به لهجه محلی در شهرستان بابل به آن «تشی» می‌گویند عاقل‌تر از آن بود که با این حیله‌ها بهراسد و فهمید که چه حقه‌ای در کار است. بدون ترس از آدمک‌های ساخت فضل‌اله وارد باغ کدو می‌شد و اغلب کدو‌های رسیده را از بین می‌برد.

فضل‌اله که با این حیله حریف خار پشت نشده بود پریروز در گوشه باغ کمین کرد و داسی هم به‌دست گرفت تا به‌ضرب داس، خارپشت را به سزای خراب‌کاری‌هایش برساند.

ساعتی بعد خارپشت تشی آهسته وارد باغ شد و در کنار بوته کدو نشست و شروع به خوردن کرد.

فضل‌اله که حاصل زحمت یک ساله خود را طعمه این حیوان موذی می‌دید از فرط عصبانیت دندان‌هایش را به هم فشرد و آهسته خود را به او نزدیک کرد و با داسی که در دست داشت ضربه محکمی به چشت خار چشت وارد آورد، اما....

با کمال تعجب مشاهده کرد که کوچکترین آسیبی به حیوان وارد نشد خارپشت که وضع خود را در خطر دید بسرعت چند قدم از فضل‌اله فاصله گرفت و بطرف او شروع به تیراندازی کرد...

رگبار خار‌های خارپشت به طرف فضل اله باریدن گرفت و بیچاره کشاورز غیرتمند پا بفرار گذاشت ولی تا آن موقع 16تیر از خارهای خارپشت در قسمت‌های مختلف بدن فضل‌اله نشسته بود و خودش مثل یک خارپشت شده بود. فضل‌اله از شدت درد و خونریزی زیاد فریادی کشید و در وسط باغ نقش بر زمین شد همسایه‌ها به کمک او آمدند و وی را به بیمارستان آمل منتقل کردند.

در فاصله بابل تا بیمارستان هرکس فضل‌اله را با آن وضعیت می‌دید خیال می‌کرد از میدان جنگ برگشته است.

در بیمارستان 16 تیر که خارپشت به طرف فضل‌اله رها کرده و در بدن وی فرو رفته بود از بدنش بیرون کشیده شد و تحت معالجه قرار گرفت.

فضل‌اله می‌گفت با آن که می‌دانستم هیچ ضربه‌ای جز به ناحیه سر خارپشت به سایر نقاط بدن این حیوان کارگر نیست معهذا در آن موقع فراموش کردم با داس به‌سر خارپشت بزنم ودر نتیجه هدف تیر‌های این حیوان قرار گرفتم.

11 مرداد 1340 - اطلاعات