مبارزه با تروریسم وظیفه جامعه بین المللی است

به گزارش جام جم آنلاین به نقل ازخبرگزاری صدا و سیما ، علی شمخانی در دومین روز از سفر رسمی خود به هند، در دیدار «آجیت دوال »، مشاور عالی امنیت ملی نخست وزیر این کشور با اشاره به ضرورت تحکیم سازو کارهای موجود به منظور تسریع در تبادل دیدگاهها،اتخاذ مواضع مشترک وهمکاری نزدیک در حوزه های مورد علاقه دو کشور گفت : ناخرسندی برخی قدرتهای منطقه ای و جهانی از روابط نزدیک و سازنده ایران و هند، لزوم افزایش هوشیاری ومقابله با عوامل بازدارنده درروابط متقابل را اجتناب ناپذیر کرده است.

وی با تبیین تاثیرات مخاطره امیز خشونت گرایی و تروریسم تکفیری برای امنیت منطقه و تهدیداتی که از این منظر متوجه شبه قاره هند و اسیای مرکزی است،تصریح کرد: مقابله هم زمان با گروههای تروریستی و کشورهایی که با حمایت فکری،تسلیحاتی و مالی از انها ،تروریسم را به ابزار تحمیل اراده سیاسی خود مبدل کرده اند، وظیفه مشترک جامعه بین المللی برای حفاظت از صلح و ثبات است.

وی با اعلام آمادگی در زمینه احیای محور همکاری های مشترک تهران،دهلی نو و مسکو در موضوعات امنیتی منطقه بویژه جلوگیری از نفوذ تروریسم وکمک به ایجاد ثبات و امنیت در افغانستان تاکید کرد: باید با تلاش مشترک برای حل و فصل برخی مشکلات سیاسی و تاریخی میان کشورهای مهم منطقه زمینه لازم برای برای شکوفایی اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی در منطقه فراهم شود.

شمخانی احیای کمیسیون مشترک همکاریهای دفاعی در قالب جدید و گسترده را فرصتی برای ارتقای مناسبات نزدیک تر میان بخشهای نظامی و دفاعی دو کشور عنوان کرد و افزود: دستیابی به تحلیلها و روشهای راهبردی مشترک با توجه به سوابق موفق همکاریهای دفاعی میان دو کشور اقدامی در مسیر توسعه توان منطقه ای برای ایجاد امنیت و ثبات است.

دبیر شورای عالی امنیت ملی با اشاره به ظرفیتهای دو کشور در حوزه سایبری و ضرورت شکل گیری فضای تبادل اطلاعات و دانش سایبری میان ایران و هند برای مقابله با تهدیدات مشترک خاطرنشان کرد : توازن در حکمرانی بر فضای وب و ایجاد بستر عادلانه و اخلاقی برای بهره گیری متوازن همه ملتها و دولتها از آن می تواند به عنوان محور همکاری مشترک در بخش سایبری مورد توجه قرار گیرد.

وی با اشاره به موضوع بحران کشمیر بر ضرورت خویشتنداری دولت هند در برابر حوادث جاری تاکید کرد و گفت: تداوم خدمات رسانی دولت هند به مردم این منطقه و از میان بردن احساس تبعیض و محرومیت در مردم این منطقه در مقایسه با سایر شهروندان هند می تواند در ایجاد آرامش پایدار در کشمیر تعیین کننده باشد .