سقف ورزش ما این نیست

این مدال‌ها با رشادت کسب شد تا جامعه ورزشکاران باغیرت ایران بگویند اگر دستشان را بگیری، اگر کمی حواست به آنها باشد، اگر برنامه‌ای برای آنها داشته باشی، اگر کمی مدیریت چاشنی کار شود، شیربچه‌های این سرزمین حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند. اگر سایه مهر ورزش بالای سرشان باشد، آنها هیچ سقفی نمی‌شناسند و همه سقف‌ها برای آنها کوتاه است. سقف‌ها را می‌شکافند تا دل مردم کشورشان را شاد کنند.

حسن یزدانی با کوهی از اراده طلا گرفت تا نشان دهد غیرت و همت ورزشکار ایرانی چه معجزه ای می‌کند. ورزشکاران ایرانی غریدند تا بگویند سقف آرزوهایشان کوتاه نیست.

آنها با تمام وجود کار کردند تا بگویند نباید از کنار اراده ورزشکار ایرانی بی‌تفاوت گذشت. آنها وظیفه‌شان را به‌خوبی انجام می‌دهند؛ اما وظیفه مسئولان ورزش در قبال این بچه‌های مظلوم چیست؟ انصاف را قاضی کنیم.

آیا برای حضوری موثر در المپیک ریو از المپیک لندن شروع کردیم؟ آیا در همین یک سال آخر مانده تا المپیک ریو، دغدغه آرامش و تامین ورزشکاران را داشتیم؟ اگر ما سقف آرزوهای ورزش را کوتاه نکنیم، خواهیم دید سقف پرواز ورزشکاران ما چقدر بی‌انتهاست.

علی جوادی - دبیر گروه ورزش