قلم طلا

پهلوان وسط میدان معرکه در هیاتی اسطوره‌ای چمباتمه زده است و چند زنجیر و سنگ وزنه و یکی دو سینی پاره، چند قطعه چوب و یک پتو و یک پالان حمالی و یک طناب همه بساط اوست. شاگرد میدانداری می‌کند و می‌گوید: من همه مردمان نامی و بی‌نامی هستم که یا مردن یا بعدا می‌میرن. از همه ما یه نام می‌مونه و یه یاد. به رسم می‌مونه و یه سنگ. آدمی یعنی آه دمی. آهش دله و دمش دلبر. دلبر یکی است اونم خداست. تو که هر روز دل به یه دلبری می‌دی برا چی می‌خوای بدونی خدا یکی است یا دو تا؟ اوسایی داشتم که نامی دوران بود. آوازه داشت. دولتی داشت. عزتی داشت. رحم و مروتی داشت. صاف بود مث کف دست. پاک بود مث اشک چشم. زور زور رستم دستون، کرم کرم حاتم طایی و دل دل شیر. زانو می‌زد به یک یا علی. زار می‌زد به یک یاحسین. روحش شاد. تا باشم دربدر مرامشم. قاطی پاطیم پهلوون. جوش نکن جوون. زندگی صدسال اولش سخته. صدسال خیلیه پهلوون. عمر نوح می‌خواد تا آدمی آدمشه جوون. خدا وکیلی آدم شدن سخته، نه؟ خالی نبند. می‌خوای بدونی چندمرده حلاجی؟ گوش مفت نداری می‌دونم. پول دادی معرکه ببینی و حال کنی، قبول. سفارشی می‌کنم و زیپ دهنمو می‌کشم. پهلوون اهل دله. بهش دل بده تا بهت دل بده. پهلوون! (پهلوان جوابی نمی‌دهد. شاگرد خود را به پهلوان می‌رساند و با او خلوت می‌کند.) من هرچی تو چنته داشتم رو کردم. وقتشه یه تکونی به خودت بدی پهلوون.

این نوشتار و ادبیات ویژه و گوش‌نواز حتما برایتان آشناست. سال‌هاست که داوود میرباقری را با این قلم نمونه و کم‌نظیر و طلایی می‌شناسیم و شخصیت‌های فراوانی را در سریال‌های تلویزیونی، فیلم‌های سینمایی و نمایش‌هایش دیده‌ایم که خوش‌سخند و چیزی از نمایشگری برای عرضه دارند.

میرباقری استاد انجام کارهای سخت است؛ نوشتن و کارگردانی سریال‌هایی چون «امام علی(ع)»، «گرگ‌ها»، «معصومیت ازدست‌رفته»، «مسافر ری» و «مختارنامه» فقط از عهده او برمی‌آمد و بس. مهم‌تر این‌که او با تسلط خوبی که بر ادبیات و مدیوم‌هایی چون تلویزیون و سینما و شناخت خوبی که از سلیقه‌های مردم دارد، آثاری ماندگار ارائه می‌دهد. میرباقری در سینما حضور اندکی داشته، اما محبوبیت فیلمی مثل «آدم برفی» نشان می‌دهد این کارگردان در هرجایی که فعالیت کند، موفق است. او پهلوانی است که بخوبی می‌داند چگونه در معرکه عرصه هنرهای نمایشی میدان‌داری کند. متن آغازین، شروع نمایشنامه «معرکه در معرکه» میرباقری است تا در روز تولدش، قلم شایسته او را یادآوری کند.