۱۲ سدان جذاب تاریخ خودروسازان ایتالیایی+عکس

به گزارش جام جم آنلاین ، در ادامه، برخی از جذاب‌ترین این سدان‌ها را مرور می‌کنیم.

لانچیا آپیا مدل ۱۹۵۳

مدل‌های کوچک «آپیا»، دربرگیرنده تمام ویژگی‌های ممتازی بود که از لانچیا انتظار می‌رود؛ از جمله یک مهندسی فوق‌العاده و یک طراحی دوست‌داشتنی. پیشرانه ۴۸ اسب‌بخاری آپیا از یک موتور ۱/۱ لیتری V4 تأمین می‌شد که از قدرت کافی برای به حرکت درآوردن یک خودروی بسیار سبک برخوردار بود. به‌علاوه، در طراحی بدنه از طرح درهای «خودکشی» استفاده شده بود.

آلفا رومئو جولیتا برلینا مدل ۱۹۵۵

در حالی که همتای «اسپایدر» این مدل، شهرت بیشتری به‌دست آورد، ولی در همین حال آلفا رومئو جولیتا برلینا واقعاً شایسته احترام است. این سدان شاید جذابیت مدل‌های دیگر آلفا را نداشته باشد، ولی با داشتن موتور افسانه‌ای twin-cam چهار سیلندر در زیر کاپوت، گزینه شگفت‌انگیزی در رانندگی است. ضمن اینکه «برلینا» در زمان عرضه‌اش در بازار، توانست موفقیت کسب کند و شرایط سخت آلفا رومئو را در دهه پس از جنگ جهانی دوم تسهیل کند.

آلفا رومئو جولیا برلینا مدل ۱۹۶۲

شرایط مدل جایگزین جولیتا آنقدر خوب بود که آلفا رومئو تصمیم گرفت نام آن را برای مدل با اهمیت دیفرانسیل‌عقب این کمپانی، احیا کند. یکی از خواستنی‌ترین نمونه‌ها، جولیا ST سوپر بود که یک خودروی مسابقه‌ای کارخانه‌ای به شمار می‌رفت؛ چیزی شبیه به یک M3 در دنیای امروز، ولی با ظاهری زیباتر.

فیات-آبارث 1500S مدل ۱۹۶۲

کارلو آبارث (Carlo Abarth) حتی از یک خودروی ساده مانند فیات 1500 نیز می‌توانست یک محصول خارق‌العاده تولید کند. آبارت در موتور ۱/۵ لیتری با چهار سیلندر فیات، دو کاربوراتور «وبر» و یک میل‌سوپاپ تهاجمی اضافه کرده و از آن، یک خودروی مسابقه‌ای در ابعاد کوچک ساخت. متأسفانه این مدل، بسیار کمیاب است.

لانچیا فول‌ویا برلینا مدل ۱۹۶۳

لانچیا به عنوان جایگزین مدل «آپیا»، «فول‌ویا» را تولید کرد که یک سدان کوچک و چابک و بسیار فراتر از زمانه‌ی خود بود. در این مدل، طراحی دیفرانسیل عقب آپیا به کناری گذاشته شده و در یک فرم دیفرانسیل جلو، از یک موتور V4 با زوایای تندتر استفاده شده بود.

مازراتی کواتروپورته مدل ۱۹۶۳

شاید کمتر کسی بداند که مدل کواتروپورته (با معنای ۴ در به ایتالیایی)، اولین بار در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی در خط تولید مازراتی ظاهر شده است. در واقع، کوتروپورته اولین مدل چهار در مازراتی بوده و در ابتدا با یک موتور ۴/۲ لیتری V-8 به جای نموونه ۴/۷ لیتری آن عرضه می‌شده است. شاید مهمترین جنبه این خودرو، موتور آن بود که از یکی از موتورهای مسابقه مازراتی گرفته شده بود.

فیات 124 مدل ۱۹۶۶

فیات 124 شاید هیجان‌انگیزترین خودروی موجود در این لیست نباشد، ولی مطمئناً یکی از مهم‌ترین آنهاست. این خودرو در حالی که یکی از بهترین شرایط رانندگی را داشت، موفقیت بزرگی در زمینه فروش برای فیات داشت. ضمن اینکه 124 شالوده مدلی مانند «لادا ریوا» را در خود داشت؛ خودرویی که یکی از بالاترین آمارهای تولید را در تاریخ خودروسازی دارد.

ایزو فیدیا (ریولتا S4) مدل ۱۹۶۷

در اینجا یکی از کمیاب‌ترین سدان‌های ایتالیایی را داریم؛ ایزو فیدیا که با نام ریولتا S4 نیز شناخته می‌شود. این سدان با طراحی «جوجارو» و پیشرانه V-8 شورولت، سریعترین خودروی ۴ در زمان خود به شمار می‌رفت. مطابق اطلاعات حراجی «بونهام»، تنها ۱۹۲ نمونه از این خودرو ساخته شده و قیمت آنها حتی از یک رولز رویس نیز بالاتر است.

آلفا رومئو 75 مدل ۱۹۸۵

این مدل که با عنوان «میلانو» در امریکا فروخته شده، آخرین سدان دیفرانسیل‌عقبی است که قبل از مدل جدید جولیا توسط آلفا رومئو ساخته شده است. در همین حال، دو ورژن فوق‌العاده از این خودرو با عناوین «توربو اوولوتزیونه» و QV وجود داشتند که از موتور ۳ لیتری V6 آلفا رومئو استفاده می‌کردند.

لانچیا تِما 8.32 مدل ۱۹۸۶

لانچیا تِما 8.32 یکی از آن عجیب‌وغریب‌های دوست‌داشتنی است؛ آن هم به دلایلی نامعلوم. لانچیا به‌دلایلی، فکر می‌کرد که قرار دادن موتور V8 از یک فراری 308 در فرمت دیفرانسیل جلوی تِما سدان، ایده بسیار خوبی است. البته برخلاف موتور فراری، موتور V8 تما دارای میل‌لنگ کراس‌پلین ۹۰ درجه بود و توسط «دوکاتی» ساخته می‌شد.

آلفا رومئو 156 GTA مدل ۲۰۰۲

شاید با خود فکر کنید که آلفا رومئو با سوئیچ کردن به فرمت دیفرانسیل جلو، شرایط گذشته خود را از دست داده است، امّا بهتر است که ابتدا نگاهی به مدل 156 GTA داشته باشید. این خودرو که برای پیشرانه از یک موتور ۳/۲ لیتری V6 استفاده می‌کند، البته مطابقت چندانی با شرایط M3 امروزی نداشت، ولی به نوبه خود، یک خودروی خاص بود. آلفا رومئو حتی در روزهای سیاهش به‌خوبی می‌دانست که چه محصولی را باید تولید کند.

مازراتی کوارترو پورته مدل ۲۰۰۳

مدل احیا شده مازراتی کواتروپورته با اینکه خودروی کاملی نیست، ولی هنوز هم دوست‌داشتنی است. اولین مدل‌ها از موتور کارتل خشک V8 که از فراری 430 گرفته شده بود، استفاده می‌کردند. البته در کنار آن، یک گیربکس نیمه‌اتوماتیک نه‌چندان مناسب به کار رفته بود. با اینکه هر دو نسخه این خودرو به عنوان خودروهایی نه‌چندان قابل‌اطمینان شناخته شدند، ولی در عین حال دارای ظاهری زیبا و صدایی گوش‌نواز بودند. در واقع، این‌ها یک «مازراتیِ واقعی» بودند.

منبع: پدال