چند می‌گیری سُر بخورم؟

همه ساله قبل از رونق گرفتن فصل اسکی، جلسات متعددی با حضور مسئولان فدراسیون اسکی، مدیران پیست‌های سراسر کشور و البته کارشناسان برگزار می‌شود تا تعرفه‌های سالانه بلیت‌های ورودی مشخص شود. اما تعرفه‌های امسال پیست‌های بزرگ کشور چقدر است و به نسبت سال گذشته چه میزان افزایش داشته است؟

ابتدا از پیست اسکی دیزین شروع می‌کنیم که یکی از قدیمی‌ترین و البته مجهزترین پیست‌های اسکی کشور است. امسال علاقه‌مندان به اسکی برای ورود به پیست دیزین در روزهای چهارشنبه، پنجشنبه، جمعه و همین‌طور دیگر روزهای تعطیل باید 88 هزار تومان بپردازند که به نسبت سال گذشته 18 درصد افزایش داشته است. البته این مبلغ برای روزهای شنبه تا چهارشنبه
68 و 80 هزارتومان است.

سال گذشته هر بار اسکی در پیست دیزین برای بازدیدکنندگان 75 هزار تومان هزینه داشت. به این هزینه 88 هزار تومانی باید 5000 تومان ودیعه تگ را هم اضافه کرد که البته به گفته مسئولان پیست این مبلغ از 15 تا 30 فروردین‌ سال آینده با برگرداندن تگ قابل استرداد است.

البته ورود به پیست دیزین برای بومی‌ها که تعدادشان با توجه به کارت‌های صادر شده 1600 نفر اعلام شده، رایگان است. این تخفیف برای اسکی‌بازان کل روستاهای جاده چالوس از آسارا تا کرج 50 درصد است. البته ساکنان این 75 روستا برای استفاده از این تخفیف 50 درصدی باید معرفی‌نامه شورای محل و تایید بخشدار را داشته باشند.

اما قیمت‌های ورودی پیست اسکی توچال که بدون شک با دو میلیون و 500 ‌هزار بازدید کننده در سال پر بازدیدترین پیست اسکی کشور به‌شمار می‌رود، چقدر است؟ علاقه‌مندان به اسکی با پرداخت 50 هزار تومان می‌توانند از امکانات تله‌کابین و پیست اسکی توچال استفاده کنند که نسبت به سال گذشته هیچ تغییری نداشته است. البته اگر فقط قصد دارید از تله‌کابین توچال استفاده کنید این هزینه کمتر و با توجه به روز مراجعه شما به مجموعه توچال یا طول مسیر استفاده از تله‌کابین از ایستگاه‌های یک تا 7 بین ده هزار تومان تا 35 هزار تومان متغیر است.

تعرفه بلیت‌های پیست شمشک هم در فصل جاری تقریبا شبیه پیست توچال است؛ یعنی بلیت‌های روزانه در روزهای پنجشنبه، جمعه و تعطیلات 60 هزار تومان و بلیت روزانه در روزهای میانی هفته 55 هزار تومان فروخته می‌شود. پیست شمشک بلیت‌های تخفیف‌دار 10 و 20 جلسه‌ای هم دارد که با 20 درصد تخفیف نسبت به تعرفه سالانه در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.

اما از تهران و پیست‌هایش که فاصله بگیریم در شیراز هزینه‌ها برای ورود به پیست اسکی پولادکف ـ که بعد از دیزین دومین پیست بین‌المللی کشور به شمار می‌رود ـ اندکی پایین‌تر است. علاقه‌مندان به اسکی در شیراز و اطراف آن سال گذشته برای ورود به پیست پولادکف سه تعرفه مختلف پیش روی خود داشتند؛ جمعه‌ها 42 هزار تومان، پنجشنبه‌ها 33 هزار تومان و روزهای میانی هفته 25 هزار تومان.

این رقم‌ها امسال تغییر چندانی نداشته است.

دخل و خرج ‌پیست

در واکاوی دلایل گران بودن تعرفه‌های پیست‌های اسکی، قبل از هر چیز به هزینه بالای تجهیز و نگهداری از پیست‌های اسکی برمی‌خوریم که سدی است بزرگ بر سر راه کاهش مبلغ ورودی این پیست‌ها.

قربانعلی سولقانی، مدیر مجموعه اسکی دیزین در پاسخ به این سوال که تجهیز و نگهداری از پیست بزرگی همچون دیزین چقدر هزینه دارد، می‌گوید: ما باید هزینه زیادی در طول سال متحمل شویم، آن هم در شرایطی که در بهترین حالت ممکن فقط چهار ماه از سال امکان بهره‌برداری از پیست وجود دارد. در این چهار ماه چیزی حدود
170 پرسنل در مجموعه اسکی دیزین مشغول خدمت‌رسانی هستند. از این میان 65 نفر جزو کارکنان ثابت ما هستند که در 12 ماه سال، بالابرها و سایر تجهیزات را سرویس می‌کنند. پیست دیزین وسعتی حدود 550‌هکتار دارد. ما 17 دستگاه بالابر داریم که در طول بهار و تابستان باید مرتب سرویس شوند. هزینه سوخت هم بالاست. شش ماشین برفکوب سالانه بین 280 تا 320 هزار لیتر گازوئیل مصرف می‌کنند. برق دیزین هم هنوز به صورت صنعتی محاسبه می‌شود و تعرفه ورزشی ندارد. همه این موارد به صورت میانگین سالانه یک میلیارد و 400 میلیون تومان برای ما هزینه دارد؛ یعنی حدودا ماهی 115‌میلیون تومان.

اما این ظاهرا پایان کار نیست. مسئولان دیزین با توجه به موقعیت جغرافیایی این پیست موظفند در پنج ماه پایانی سال، صد میلیون تومان هم برای آماده‌سازی و برف‌روبی مسیرهای منتهی به پیست به پیمانکاران بپردازند. طبیعتا این هزینه سالانه که از یک میلیارد و 500‌میلیون تومان هم می‌گذرد، باید از طرف علاقه‌مندان به اسکی تامین شود.

رضا پورعالی - ورزش