جایگاه توتی میان هواداران جالوروسی

آغاز تاریخ‌سازی

شـــماره 10 کاریــزماتیـــک رم اولین گل خود را برای رم با پیراهن شماره 9 این تیم مقابل فوجیا به ثمر رساند. در آن روز کارلو مازونه، مربی وقت رم جوان 17 ساله خود را به جای آبل بالبو که بازی را به‌دلیل مصدومیت از دست داده بود، به میدان فرستاد. این آغاز راه تاریخ‌سازی توتی جوان بود. چهارسال بعد زدنیک زمن، بازوبند کاپیتانی را به بازوی او بست و این‌گونه در فصل 98-1997 وی برای اولین بار توانست ضمن کاپیتانی، بهترین گلزن تیمش با 13 گل زده نیز باشد. در همین فصل بود که شماره 10 به او رسید. در فاصله‌ای نه چندان طولانی کاپیتان توتی توانست به صدمین گل خود در رم برسد.

در فینال کوپا ایتالیا در سال 2003 مقابل میلان او اگرچه تنها گل تیم و صدمین گل خود را به ثمر رساند اما روسونری بازگشتی توفانی داشت و توانست با پیروزی 4 بر یک قهرمانی را به دست آورد. در کمتر از سه سال، او تعداد گل‌هایش را به 150 رساند. توتی در ژانویه 2006 در دیدار مقابل رجینا که با برتری 3 بر یک رمی‌ها تمام شد، نیمی از راهی را که تاکنون طی کرده پیمود. او هر چه پخته تر می‌شد، زمان کمتری را برای افزایش تعداد گل‌هایش صرف کرد.

سال 2008 و در دیداری که جنگی برای صدرنشینی با اینتر بود، وی دویستمین گلش را هم ثبت کرد؛ دیداری که با نتیجه یک بر یک تمام شد، اما با نام مکسس به یاد ماندنی شد؛ چراکه در فاصله کمتر از یک دقیقه دو کارت زرد گرفت و از بازی اخراج شد. توتی سال 2011 تعداد گل‌هایش به یک‌چهارم 1000 رسید و این در شرایطی بود که بازهم این رکوردشکنی در روزی اتفاق افتاد که نتیجه بازی برای رم دلچسب نبود.

در آن روز تیم کلودیو رانیری گرچه با نتیجه 3 بر صفر از جنو وا پیش افتاد و توتی سومین گل تیمش را زد، اما میزبان یک بازگشت باورنکردنی داشت و در پایان بازی را 4 بر3 به سود خود تمام کرد. حالا چهار سال پس از آن روز ال کاپیتانو توانسته در بازی شماره 745 خود برای رم، تعداد گل‌هایش را به 300 برساند؛ یعنی میانگین 4/0 گل برای هر بازی تا به این ترتیب رودی گارسیا از رکوردهای توتی با عنوان «اعداد شگفت‌انگیز» یاد کند؛ اعداد شگفت‌انگیزی که از توتی بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ جالوروسی را ساخته است.

جایی در قلب هواداران

از همان سال 1993 که کارش را زیرنظر ووژادین بوشکوف آغاز کرد، مسیر زندگی‌اش را با مسیر زندگی رم یکی کرد. او در یکی از مصاحبه‌هایش با سایت یوفا گفته بود «رم برایم همه چیز است، هر چیزی که یک انسان می‌تواند از زندگی بخواهد؛ تعصب، عشق، لذت. تیمی که همیشه از آن حمایت کردم و این کار را ادامه خواهم داد.» او از همان روز اول خودش را تسلیم رم کرد تا این‌گونه مسیر افسانه شدن را طی کند. شاید یک قهرمانی کالچو و دو قهرمانی کوپا ایتالیا برای داشتن تالار افتخارات بسیار اندک باشد؛ اما در عوض اعتبارش در دنیای فوتبال آن‌قدر زیاد است که بتواند این کمبود را بپوشاند. برای اثبات این اعتبار کافی است به همین یک ماه پیش برگردیم؛ روزی که پس از قهرمانی بارسلونا در جام خوان گامپر، لیونل مسی عکسی در اینستاگرام خود گذاشت که در کنار توتی ایستاده بود و در عنوان این عکس نوشته بود «یک بزرگ! یک فیلسوف.»

دور از خودخواهی

توتی از سال 2003 به عنوان سفیر یونیسف فعالیت می‌کند. او این کار را خیلی هم جدی دنبال می‌کند. از انتشار یک کتاب طنز که به کتابی پرفروش تبدیل شد تا خواندن یک ترانه برای حمایت از کودکان بی‌سرپرست، کارهایی است که او در این سال‌ها انجام داده است. ضمن این که باید به این کارها بازی تنیس او مقابل نوواک جوکوویچ که اخیرا برگزار شد را هم اضافه کرد. حتی او پیراهنی که از لیونل مسی در فینال خوان گمپر دریافت کرد به جای آن که به کلکسیون خود اضافه کند، به فروش برای امور خیریه اختصاص داد.

این دور بودن از خودخواهی حتی زمانی که پیراهن رم را می‌پوشد در وی جریان دارد. این را زمانی متوجه می‌شویم که خودش مانع بازنشسته کردن پیراهن 10 رم شد. او که 58 بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را تن کرده، این کار را عادلانه نمی‌داند و می‌گوید «شماره 10 مانند پوست دوم من است؛ اما باید برای همه این شانس وجود داشته باشد که آن را تن کند و با به ثمر رساندن بیشترین گل ممکن به بالاترین افتخار برسد.» او پس از این که جرسون، جوان 18 ساله برزیلی در این تابستان به رم آمد و درخواست پوشیدن شماره 10 این تیم را کرد و با واکنش تند هواداران روبه‌رو شد، برای آرام کردن این هواداران این مصاحبه را انجام داد.

همچنان در مسیر

توتی در حالی امروز 39 ساله می‌شود که همچنان با قدرت به فوتبال خود ادامه می‌دهد. او که مسن‌ترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپاست، در مصاحبه‌ای عنوان کرده بود «اکنون 38 ساله هستم اما هرگز چنین حسی ندارم.» با این حال این تداوم باعث شده دانیله ده روسی، دیگر مرد سرشناس باشگاه که وقتی سال 2001 کارش را در رم آغاز کرد از وی به‌عنوان کاپیتان آینده نام برده می‌شد، همچنان برای رسیدن به کاپیتانی پشت خط بماند. با این حال هنوز از او به عنوان جانشین خلف توتی یاد می‌کنند. ده روسی درباره ماندن در سایه توتی عنوان می‌کند «وقتی بچه بودم از دیدن بازی او به وجد می‌آمدم. در 38 سالگی او هنوز در میان میدان فوق‌العاده است.

فکر می‌کنم سرنوشت من در رم، کاپیتان آینده بودن برای همیشه است چراکه توتی کاپیتان همه تاریخ رم است.»

‌عرفان خماند

جام‌جم