همیشه چیزی برای تماشا هست

مثلا برای علاقه‌مندان به برنامه‌های ورزشی در تلویزیون برنامه «نود» تدارک دیده شده که در نوک قله برنامه‌های ورزشی قرار دارد و از شبکه سه که شبکه مورد توجه جوانان است، به نمایش درمی‌آید. آنهایی که اهل برنامه‌های اقتصادی هستند می‌توانند برنامه «پایش» را ببینند که برنامه‌ای کاربردی است و از شبکه یک پخش می‌شود.

برای علاقه‌مندان به مسائل روز جامعه برنامه‌های «مناظره» و «ثریا» تدارک دیده شده و هر بار یکی از موضوعات مورد مناقشه یا مورد توجه مردم و مسئولان در این دو برنامه با نظر کارشناسان تحلیل و بررسی می‌شود.

«آسمان شب» از شبکه چهار پاسخگوی نیاز دوستداران نجوم است و برای کسانی که تماشاگران حرفه‌ای تئاتر و سینما هستند، برنامه‌های «مجله تئاتر» و «هفت» پخش می‌شود.

اگر کسی دوستدار موضوعات مرتبط با موسیقی باشد، می‌تواند برنامه «دستان» را ببیند و آنها که می‌خواهند یک برنامه آرامش‌بخش را تماشا کند، گزینه‌ خوبی به نام «رادیو هفت» در اختیار دارند.

همه این برنامه‌ها را بگذریم کنار سریال‌های تلویزیون که در هر دوره دست‌کم یکی از آنها حسابی گل می‌کند و مورد توجه قرار می‌گیرد حتی اگر در قضاوتمان شبکه‌های تخصصی را هم مدنظر قرار ندهیم که هرکدام از آنها به یک نوع از انواع قالب‌های برنامه‌سازی می‌پردازند، باز هم تلویزیون چیزهای زیادی برای دیدن دارد.

با نگاهی منصفانه باید گفت درست است که مسائل و مشکلاتی در روند طراحی، تولید و عرضه برنامه‌ها وجود دارد و نمی‌توان منکر برخی نواقص و کاستی‌ها شد، اما اگر آنها که قهر با تلویزیون را نشان‌دهنده روشنفکری می‌دانند، اگر بدون پیشداوری و براساس ذائقه خود، یکی از انواع برنامه‌ها را انتخاب و هنگام پخش آن پای تلویزیون بنشینند، مشتری این برنامه خواهند شد.

آذر مهاجر - گروه رادیو و تلویزیون