در انتظار 20 ژانویه...

البته هنگامی که این خبر منتشر شد، برخی در آن تردید کردند؛ چرا که هنوزتاریخ بیستم ژانویه برای آغاز اجرای توافق ژنو قطعی نشده است. لذا این گروه از افراد اظهارنظر آقای سیف را عادی و فارغ از هرگونه خبر یا تحول خاصی تعبیر کردند که با استناد به اخبار رسانه‌ها بیان شده است، اما گروهی دیگر بر این باورند به خاطر حساسیت سخنان رئیس کل بانک مرکزی و اهمیت جایگاه فنی و حقوقی وی در اقتصاد کشور، معمولا بعید است وی با استناد به اخبار بعضا سست و تائید‌نشده سخن بگوید و آن را به موضوع مهمی چون ارز ربط بدهد. لذا این گروه از تحلیلگران، سخنان آقای سیف را جدی می‌گیرند و آن را حاوی علامتی به بازار ارزیابی می‌کنند.

آنان معتقدند حتی در صورت صحیح نبودن سخنان و پیش‌بینی وی در سی‌ام دی‌ماه ، اثرات این سخنان به طور روانی بر بازار ارز تاثیرگذار بوده و ممکن است به کاهش آرام قیمت‌ها در این بازار منجر شود؛ چیزی که خود آقای سیف آن را پیش‌بینی کرده است. لذا این گروه از تحلیلگران سی‌ام دی‌ماه را نقطه عطفی برای اقتصاد ایران می‌دانند. چرا که رمزگشایی از عبارت «گشایش ارزی» مفاهیم مهمی به دنبال خواهد داشت. این عبارت دو معنای اصلی دارد؛ نخست این‌که به بازار ارز علامت می‌دهد ذخایر ارزی بانک مرکزی در حال افزایش است و دوم این‌که به تجار و بدنه اقتصاد کشور می‌گوید هم ارز کافی برای واردات و هم برای تامین پشتوانه وام‌های ارزی 35 میلیارد دلاری که دولت یازدهم بسیار به آن دل بسته است، موجود است.

البته هنوز معلوم نیست گام نخست اجرای توافق ژنو به آزادسازی چه مقدار از ذخایر ارزی ایران منجر خواهد شد و اصولا شاید این رقم قابل توجه هم نباشد.

کما این‌که به گفته غرب قرار نیست بیش از شش تا هشت میلیارد دلار از ذخایر ایران در این چارچوب آزاد شود، اما آنچه روشن است این‌که نفس ورود همین ارز به اقتصاد ایران جو روانی ایجاد می‌کند که بر رفتار بازیگران بازار موثر بوده و ممکن است به تعدیل سطح عمومی قیمت‌ها و کاهش تقاضا و رشد آرام سرمایه‌گذاری در برخی بخش‌ها منجر شود. لذا اقتصاد ایران در روزهای پیش‌رو یک چشم به کار خود و یک چشم به تقویم دوخته تا مگر بیستم ژانویه برای وضعیت این روزهای اقتصاد ایران کاری بکند.