اخلاق معلمی با سوگندنامه حاصل نمی‌شود

اگر معلمی با لبخند وارد کلاس می‌شد، بچه‌ها را تنبیه نمی‌کرد و با دانش‌آموزان صمیمی و رفیق بود، آن سال‌تحصیلی برایمان به بهشت تبدیل می‌شد، ولی اگر از شانس بد، معلمی اخمو و بد اخلاق که دست‌بزن هم داشت به پستمان می‌خورد، دیگر آن سال تحصیلی جهنم می‌شد که زنگ آخر کلاس برایمان حکم کلید فرار از آن جهنم را بازی می‌کرد.

واقعیت این است که اگر به گذشته و حال نگاه کنیم، همواره اخلاق معلم در مدرسه، یکی از عوامل موثر در تعیین سرنوشت بزرگسالان بوده است.

چه بسیار دانش‌آموزانی که به دلیل تشویق و پیگیری معلمی دلسوز تا عالی‌ترین سطوح تحصیل را طی کرده‌اند و چه بسیار دانش‌آموزانی که به دلیل معلم‌های بداخلاق، برای همیشه از درس و تحصیل بیزار شده‌اند.

حال این روزها شورای عالی آموزش و پرورش از تصویب اولیه طرحی با عنوان سوگندنامه معلمی خبر داده و قرار است که این سوگندنامه، اخلاق معلمی را ارتقا بخشد و بر تعداد معلمان خوش‌ اخلاق بیفزاید.

دبیر کل این شورا توضیح داده است که بر اساس این طرح پیشنهادی، تمام فارغ‌التحصیلان مراکز تربیت معلم، دانشگاه فرهنگیان، شهید رجایی و دیگر معلمان جدیدالورود آموزش و پرورش در یک مراسم رسمی نسبت به ادای سوگند معلمی و امضای سوگندنامه اقدام خواهند کرد.

گرچه صرف حضور پدیده‌ای به اسم سوگندنامه معلمی، امر مبارکی است که باید آن را به فال نیک گرفت، ولی حقیقت این که اخلاق معلمی با ادای یک سوگند و امضای یک برگه به دست نمی‌آید.

به طور مثال، مشابه همین سوگندنامه نیز در جامعه پزشکان وجود دارد، ولی چه کسی است نداند سوگند پزشکی یک رویداد نمادین است و ربطی هم به اخلاق و انصاف پزشک ندارد.

در موضوع سوگند معلمی هم دقیقا همین حکایت حکمفرماست و اگر همچنان آموزش‌های کاربردی به معلمان درباره نحوه تدریس علمی و اخلاقی و همچنین نظارت دقیق بر فعالیت دبیران مدارس دست‌کم گرفته شود، آن‌گاه ادای سوگند معلمی هم در بهترین حالت، فقط یک مراسم شیک و دهان پرکن خواهد بود.

امین جلالوند‌‌ - گروه جامعه