از «سون هیونگ مین» کره‌ای تا رضا قوچان‌نژاد ایرانی

عبدالعزیز المقبلی؛ اگر عمان در گروه دوم انتخابی این قاره از مدعیان صعود بوده، این را در نمایش قدرتمندانه المقبلی و یارانش در ترکیب عمان بدانید. این تیم که در دیدار دوستانه اخیرش با ایران یک ـ 3 برنده شد از مهره‌هایی دونده و یکدست بهره می‌برد و یکی از آنها المقبلی، عضو باشگاه التعاون عربستان است. او که یک مهاجم بیست و سه ساله و فرصت‌شناس و آگاه به دقایق و ظرایف یک مسابقه است، در این رقابت‌ها گل‌های حساس و تاثیرگذار برای ســرخ‌های عمان کم نزده است.

امجد راضی؛ عراق از سال 2007 که با نسل نشاط اکرم و هوار ملامحمد فاتح جام ملت‌های آسیا شد و عمادرضا را تا یکقدمی عضویت در آث.میلان به پیش راند، تبدیل به یکی از بزرگان فوتبال آسیا شده، اما این روزها حرف اول را در فوتبال این کشور احمد راضی بیست و سه ساله می‌زند.

مهاجمی که عضو باشگاه اربیل این کشور است و در فصل 2010 ـ 2009 لیگ عراق 33 گل زد که ده سال بود چنین رقم بالایی در این لیگ به دست نیامده بود. او سال 2012 در AFC Cup نیز که دومین جام باشگاهی قاره آسیاست با 9 گل زده بهترین مهاجم شناخته شد.

رضا قوچان‌نژاد؛ او را کارلوس کرش، سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران در سنت ترویدن یافت که دور از روزهای متوسط و معمولا کم‌ثمرش در لیگ دسته اول بلژیک، به دسته دوم این کشور فروافتاده بود. پای چپ فنی و مهم‌تر از آن تیزهوشی این جوان خراسانی‌الاصل فوتبال ایران که سال‌هاست در اروپا زندگی می‌کند و جاگیری در نقاط کور خط دفاعی حریفان را نیک می‌شناسد، کرش را که اصولا و به درست یا غلط معتقد به برتری لژیونرها بر مهاجمان وطنی است، متقاعد به استفاده از خود کرد و پای او را به اردوهای ایران کشاند.

قوچان‌نژاد نیز که حین این پروسه با انتقال به استاندارد لی‌یژ دوباره در بلژیک لیگ یکی شده با زدن چهار گل در شش بازی ملی‌اش صحت نظرات سرمربی سابق تیم ملی پرتغال را به اثبات رسانده است.

کایسوکه هوندا؛ مردی با موهای زردرنگ که در زسکامسکو چهره شد، در سه سال اخیر به گونه‌ای پیشاهنگ فوتبال کشوری شده که امثال شینجی کاگاوا را هم به عرصه‌های بین‌المللی معرفی کرده است. هوندا نه‌تنها به دلیل ضربه پنالتی منجر به گلش برابر استرالیا در واپسین ثانیه‌ها که صعود ژاپن را قطعی کرد، بلکه به سبب میدان‌داری و قوه مدیریتش یک نیروی ممتاز و حتی فراتر از فوتبال آسیا به شمار می‌آید و ژاپنی‌ها در پای چپ پرتوان او یک زرادخانه می‌بینند.

سون هیونگ‌مین؛ این مهاجم اهل کره جنوبی 21 سال بیشتر ندارد، اما طوری حرفه‌ای و پخته در هامبورگ بازی می‌کند که انگار ده سال مسن‌تر از این سن است. البته او از این نعمت برخوردار بوده که پدرش از مربیان یک آکادمی عمده فوتبال در کره است و در نتیجه از کودکی رموز و اسرار کار را به وی آموخت و او را به درجه‌ای رساند که اینک در هامبورگ آلمان هم یکی از تاثیرگذارترین مهره‌ها است و در بالاهای جدول گلزنان بوندس‌لیگا در فصل سپری شده ایستاد و فقط امثال اشتفان کیس‌لینگ لورکوزنی و رابرت لوان‌دوفسکی دورتموندی از او بیشتر گل زدند. نگاه خشک و معمولا بی‌احساس چوی کانگ‌هی، سرمربی نه‌چندان خوش‌سخن کره نیز اغلب به این جوان سریع است. به کسی که ششم فروردین امسال وقتی بازی کره با قطر در سئول می‌رفت با تساوی یک بر یک تمام شود، در دقیقه 5+90 گل دوم و پیروزیساز و به غایت حساس کره‌ای‌ها را به ثمر رساند و آنها را در مسیر صعود به مرحله نهایی جام جهانی قرار داد.

فوزیل موسایف؛ در کشوری که سرور جباراف چپ‌پا و باتکنیک و انفجاری را از 2007 به این سو دو بار به عنوان مرد سال فوتبال آسیا معرفی کرده و امثال الکساندر گین‌ریخ پخته را در پست هافبک تهاجمی آزاد و ایگناتی نستروف باکلاس و مقاوم را درون دروازه‌اش داشته، یک هافبک بیست و چهار ساله عضو باشگاه بنیادکار لقب پدیده جدید فوتبال را به خود اختصاص داده و سزاوار آن هم بوده است.

فوزیل موسایف از سال 2008 که همراه با تیم ملی جوانان ازبکستان در مسابقه‌های قهرمانی جوانان آسیا درخشید، دائما رو به پیشرفت داشته و در مسابقه‌های امسال لیگ قهرمانان آسیا هم با این که بنیادکار توسط بوریرام تایلند در یک‌هشتم نهایی غافلگیر و حذف شد، نمایش خوبی داشت.

او امروز و آینده فوتبال ازبکستان و از دلایل مهم رقابت برابر ازبک‌ها با ایران و کره جنوبی در گروه اول انتخابی جام‌جهانی بیستم بوده است.

وصال روحانی / جام جم