درست مثل یک تانک

ولز به سبب فقدان یا بهتر بگوییم محدود بودن نیروهای برجسته بین‌المللی عملا از 1958 به بعد به دور نهایی هیچ‌یک از جام‌های بزرگ و کلاسیک نرسیده است و اگر قرار باشد در عصر بعد از بازنشستگی ملی گیگز، بازیکن دیگری این روند را قطع کند و ولزی‌ها را به مقصدی همچون دور پایانی جام‌جهانی 2014 رهنمون شود، آن بازیکن باید گرت بیل باشد، بازی دوستانه اخیر ولز با بوسنی که چهارشنبه شب بیست‌و پنجم مرداد انجام شد، تصویر روشن و شفاف‌تری از آخرین شرایط ولز در مجامع جهانی به دست داد و مشخص ساخت که جایگاه این تیم در سلسله مراتب جهانی دقیقا کجاست.‌کریس کولمن مدافع سابق تیم ملی ولز که مدتی است سرمربی این تیم شده، بهتر از هر کسی می‌داند که باید با ادامه دادن به خط کاری گری اسپید سلف خود و سرمربی سابق ولز، بازی تیمش را گرداگرد حرکات فوق‌العاده بیل بنا بگذارد و تیم را به گونه‌ای در زمین بچیند که با حرکات بیل به سمت و سوی لازم برود. ارزش این بازیکن ماجراجو و بیست و سه ساله به حدی است که حتی در تیمی پرمهره مثل تاتنهام نیز طی سه، چهار فصل اخیر همین نقش و رنگ و حکم را داشته است. در عین حال بیل در دو فصل گذشته با انواع مصدومیت‌ها دست و پنجه نرم می‌کرده و غیبت‌های او به تاتنهام صدماتی زده و دست‌های «ولز محتاج نفر و نیرو» را در حساس‌ترین لحظات بسته است و اتفاق‌هایی از همین دست بود که سبب شد بیل از همراهی تیم ملی امید بریتانیا در رقابت‌های امسال فوتبال المپیک باز بماند.

برخی می‌گویند ادعاهای بیل در مورد شدت مصدومیتش و عارضه‌ای که او را از «لندن 2012» دور نگه داشت، توام با اغراق بوده و وی به واقع تمارض کرده، اما حقیقت ماجرا هر‌چه باشد، کولمن حاضر نیست ذهن بیل را از این مخدوش‌تر و مکدرتر کند و ترجیح می‌دهد او را برای روزهای سخت پیش‌رو به بالاترین شرایط روحی برساند تا اگر در آن روزها به لحاظ فیزیکی هم رو به راه بود، ولز را به اوج برساند. او به وضوح گرت بیل را با رایان گیگز و دوران اوج وی قیاس می‌کند و می‌گوید: «حرکات کنونی بیل ـ که معمولا در لب‌خط سمت چپ زمین به حرکت درمی‌آید ـ همان قدر نفسگیر است که در گذشته بازی گیگز بود و این را می‌توان در جلسات تمرینی هم دید. گاهی زیبایی حرکات هر دو نفر به حدی می‌رسد که نمی‌توان به درستی آن را توصیف کرد و گیگز اینک در سی و نه سالگی هم چندان از آن روزها دور نیست. وقتی این روزها بازی بیل و حرکات او را می‌بینم، فقط به یاد گیگز می‌افتم. تازه توانایی‌های فیزیکی بیل بیشتر و بالاتر از گیگز هم هست و می‌تواند با قدرت فیزیکی‌اش مانند یک تانک حریفان را له کند و با صدور یک پاس در عرض زمین فرصت‌های گلزنی را برای یارانش بسازد. کافی است نگاهی ولو سطحی به او بیندازید تا بسرعت متوجه شوید که با ورزشکاری بالاتر از حدود متعارف طرف هستید».

ولز 2012 اضافه بر گرت بیل بازیکنان مفید و شاخص دیگری همچون آرون رمزی با کریگ بلامی و جو آلن را که آخری بتازگی به لیورپول پیوسته، در خدمت دارد و امیدوار است که با مشارکت و یاری آنان به مرحله نهایی جام جهانی 2014 راه یابد و هرچند تحقق این امر برای تیمی کم‌مهره چون ولز واقعا سخت است، اما کریس کولمن و همتاهای او معتقدند تیمی که بیل را در اختیار دارد، می‌تواند به هر چیزی بیندیشد و خواب هر رویداد شیرینی را ببیند و حتی اگر آن خواب محقق نشود، شیرینی آن برای ولز امری دلچسب و وجود بیل به عنوان عامل خلق آن،‌ ذی‌قیمت است.

منبع :سایت گل