دقت در سفر

فراموشی دلایل متعددی دارد؛ اما طبیعی‌ترین حالت آن که خیلی از ما به آن مبتلا هستیم، بی‌دقتی است. یعنی می‌بینیم اما نگاه نمی‌کنیم، می‌شنویم اما گوش نمی‌کنیم تا به خاطر بسپاریم.

این امر نیز دلایل متعددی دارد، از جمله این‌که ما در طول روز با مسائل زیادی روبه‌رو هستیم که شاید حتی به ذهن‌مان خطور نکند که می‌تواند دقت نظر ما را کاهش دهد. گاهی اوقات راجع به چندین مساله باید به صورت همزمان تصمیم بگیریم و حتی تاثیرگذاری و تاثیرپذیری‌های این متغیرها را نسبت به همدیگر لحاظ کنیم که هر کدام از این عوامل به صورت طبیعی از دقت نظر ما می‌کاهد.

راه‌حل چیست؟ یک راه‌حل این است که تلاش کنیم با سبک کردن برنامه زندگی خودمان فرصت‌های ذهنی بیشتری برای خود ایجاد کنیم و به این وسیله دقت نظرمان را افزایش دهیم.

راه‌حل دیگرش این است که به جای این‌که ما در خدمت تکنولوژی باشیم، تکنولوژی را در خدمت زندگی خود بگیریم، نکته‌ای که هم‌اکنون به قاموس فراموشی سپرده شده است و بسیاری اوقات ما اسیر تکنولوژی شده‌ایم.

اما راه‌حل سومی نیز وجود دارد که هم به شکل مستقیم و هم به شکل غیرمستقیم می‌تواند بر افزایش دقت‌نظر ما تاثیر بگذارد و آن راه‌حل سفر کردن است.

وقتی که سفر می‌رویم، هم به خودمان کمک کرده‌ایم که خلوتی و آرامشی پیدا کنیم و هم این‌که در بسیاری از مواقع از روزمرگی‌های تکنولوژیک خود را رهایی بخشیده‌ایم و همین امر عاملی می‌شود برای این‌که دقیق‌تر ببینیم، دقیق‌تر بشنویم و روح‌مان کمتر خسته شود؛ حتی بسیاری اوقات وقتی از یک سفر متبوع بازمی‌گردیم تا ماه‌ها هنوز فراغ بال حاصل از سفر پیشین بر روح‌مان باقی می‌ماند.

علاوه بر این در هنگام سفر خود فراغت‌ها و آرامش‌هایی که در سفر برایمان ایجاد می‌شود به ما کمک می‌کند تا محیط پیرامونی خود را دقیق‌تر ببینیم؛ شاید به همین دلیل است جاده‌ای جنگلی که به ندرت هر یک سال یا 2 سال یکبار از آن عبور می‌کنیم را بهتر از برخی پس‌کوچه‌های شهر خودمان به خاطر می‌سپاریم و شاید به همین دلیل است که حتی گاهی اوقات نشانه تک درخت‌ یا چشمه را بخوبی به خاطر می‌سپاریم و چند سال بعد نیز هنوز در ذهن‌مان جریان دارد، این در حالی است که شاید در محل کار خودمان هر روز به یک نکته خیره بشویم، اما ظرایف و برخی ریزه‌کاری‌های آن در خاطرمان نقش نبسته باشد.

هنگامی که به سفر می‌رویم، فرصت می‌یابیم و فراغت، شاید هم می‌دانیم که گریزی از دقت کردن وجود ندارد، به همین دلیل عمیق‌تر نگاه می‌کنیم، با دقت‌تر می‌شنویم و... مثلا به این نکته دقت کرده‌اید که در سفر گوش کردن موسیقی حال و هوای دیگری دارد، یک دلیلش این است که فرصت می‌کنیم دقیق‌تر به شعر و آهنگ آن گوش کنیم، در نتیجه روح‌مان نیز بیشتر آن را می‌طلبد.

فراموش نکنیم که فرصت سفر را دریابیم و برای خودمان این امکان را ایجاد کنیم که با دقت بیشتری گوش کنیم و با دقت بیشتری ببینیم و چه بهتر که با دقت بیشتری سخن بگوییم.