مربیان امروز ترسو هستند

من در عمده دوران فوتبالم یک بازیکن حرفه‌ای بودم وبرای برخی از بزرگترین تیم‌های اروپایی بازی کردم به همین دلیل نباید شکایت کنم. من یکی از 13 بچه خانواده بودم و پس از جدایی والدینم، مادربزرگم مرا بزرگ کرد وخدارا شکر توانستم در زندگی به جایی برسم.

امروز فوتبال تجارت بزرگی است و پولی که در اختیار بازیکنان قرار می‌گیرد گویای این نکته است. اما من دوست دارم بخشی از این پول به تیم‌های کوچکتر واگذار شود تا آنها هم بیشتر شناخته شوند.

دریافت توپ طلا در سال 1995 احساس خوبی به من داد. وقتی که فرانس فوتبال با من تماس گرفت و مرا مطلع کرد که برنده شده‌ام فکر کردم با من شوخی می‌کنند. این جایزه برای من معنای زیادی داشت چون اولین بازیکن افریقایی بودم که این جایزه را دریافت می‌کردم و توانسته بودم خودم را به منتقدانم در فرانسه اثبات کنم. من خاطرات خوب دیگری هم دارم مثل قهرمانی با تیم میلان در سال‌های 1996 و 1999.

بسیاری در ایتالیا هنوز هم مرا با گلی که در سن سیرو به ورونا زدم می‌شناسند ولی خودم گلی که با پاری‌سن ژرمن به بایرمونیخ در لیگ قهرمانان و دو گلم در فینال جام یوفا در پاری‌سن ژرمن به ناپل را دوست دارم.

بدون شک باسیل بولی از مارسی.

همه از این لحظات دارند و برای من عدم راهیابی به مسابقات جام جهانی با لیبریا و باخت به وردربرمن در فینال جام برندگان جام با موناکو در سال 1992 بود.من در بازی نیمه نهایی با فاینورد گل زده بودم و دوست داشتم در بازی فینال هم گلزنی ام را تکرار کنم.اما اولریخ بوروکا مدافع وردربرمن اجازه خودنمایی به من نداد. این اولین فینال اروپایی من با آرسن ونگر بود ولی هنوز او نتوانسته در هیچ فینال اروپایی به پیروزی برسد.

تصور می‌کنم فوتبال فرانسه امروز دفاعی‌تر شده است و من خوش‌شانس بودم که بازی را در فرانسه و موناکو آغاز کردم. آنها در آن زمان تهاجمی‌ترین بازی را با مربی گری آرسن ونگر داشتند.

مربیان امروز با تردید و هراس کار را دنبال می‌کنند و این موضوع در مسابقات جام جهانی اخیر کاملا مشهود بود. اولویت حالا بیش از آن‌که با بازی خوب باشد به نباختن است.

مارادونا و زیدان، به خاطر تسلط‌شان در کار با توپ و این‌که توانایی انجام هر کاری را داشتند. همینطور فرانکو بارسی و پائولو مالدینی چون دفاع کردن را ساده کرده بودند.

آرسن ونگر. او به عنوان مردی جوان به موناکو آمد و مرا زیر نظر گرفت و بدل به بازیکنی بزرگ کرد. او سخت با من کار کرد و جلسات تمرین اضافه برای من در نظر گرفت و تمرکز مرا در بازی تک به تک بالا برد. او با منزل من تماس می‌گرفت و می‌خواست مطمئن شود با فوتبال اروپا هماهنگ شده‌ام. مربی دیگر لویی فرناندز در پاری سن ژرمن بود که حکم برادر بزرگ مرا داشت.