رموز موفقیت آنچلوتی

او تقریبا سیگار را کنار گذاشته و استفاده از شکر و نان و روغن را هم محدود کرده است. او می‌گوید: متخصص تغذیه به من برنامه‌ای داده که آن را اجرا می‌کنم. 10 کیلوگرم از وزنم کم کرده‌ام و احساس خیلی بهتری از قبل دارم.

کارلو در مورد این که چگونه سیگاری شد، توضیح می‌دهد: در دوران فوتبالم، سیگار کشیدن را آغاز کردم. یادم می‌آید که 25 ساله بودم و آسیب دیدم. پیش از آن در زندگی‌ام هرگز سیگار نکشیده بودم. یک روز خواستم همین طوری یک نخ سیگار بکشم. پس از آن سیگاری شدم. پس از آن فکر می‌کردم سیگار کشیدن مرا آرامش می‌دهد و از فشار عصبی‌ام کم می‌کند، اما حالا می‌گویم وقتی می‌بینم برخی بازیکنان سیگار می‌کشند ناراحت می‌شوم. سیگار چیز خوبی برای ورزشکاران نیست.

آنچلوتی دوست دارد درباره فوتبال صحبت کند. در این باره تاکید می‌کند: دوست دارم درباره تاکتیک‌ها در فوتبال صحبت کنم. این مربی وقتی پای وایت‌بورد می‌رود با اشتیاق و جدیت درباره هنر دفاع کردن حرف می‌زند و شاگردانش سراپا گوش‌اند.

او در هر کلاس نظری برای بازیکنانش ماژیک وایت‌بورد در دست می‌گیرد و روی تخته تاکتیک‌هایش را تفهیم می‌کند. او طوری شمرده و محکم و جالب حرف می‌زند که دلتان می‌خواهد سراپا گوش شوید و چشم از تخته وایت‌برد دور نکنید.

کارلو همواره حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. وقتی سر صحبت باز می‌شود. درباره شاگردانش مطالب جالبی را بیان می‌کند. حرف‌هایش درباره مربیان بزرگ نیز جالب است. به اعتقاد کارلو گناه ناکامی انگلیس در جام‌جهانی 2010 را نباید به گردن کاپلو انداخت.

او حتی اریکسون را در سمت مربیگری تیم انگلیس موفق ارزیابی کرده است.

وی چلسی را که پس از رفتن مورینیو دچار بحران و بی‌نظمی شده بود، سازمان تازه‌ای داد و اعتبار تازه‌ای به شخصیت باشگاه بخشیده است. این اعتبار تنها به این علت نیست که چلسی فصل گذشته بیش از 100 گل زد و قهرمان لیگ برتر شد، بلکه به علت شخصیتی است که کارلو به تیم چلسی و باشگاه داده است.

این مربی ایتالیایی می‌گوید: اگر بتوانم تصویر بهتری از باشگاه ارائه دهم، خیلی خوب خواهد بود و آن‌گاه می‌گویم کار ویژه‌ای برای چلسی انجام داده‌ام. برایم مربی بودن تنها یک شغل نیست. باید احساسات خود را نشان دهید و خود را وقف باشگاه کنید.

آنچلوتی در میدان اساسا از تاکتیک دفاعی استفاده می‌کرد و در این مورد آریگو ساچی را مقصر می‌داند: ساچی معلم من بود و هرآنچه انجام دادم، درس‌هایی بود که از او آموختم. در میدان همیشه شیوه 2 ـ 4 ـ 4 را پیاده می‌کردیم که شیوه‌ای دفاعی است.

میلان بازیکنان بزرگی داشت که چندتایی‌شان مهاجم بزرگی بودند. با این همه تیمی تهاجمی نبودیم. حتی با حضور بازیکنانی چون فان باستن و رود گولیت، ساچی تنها با شیوه پرسینگ، موقعیت‌های حمله ایجاد می‌کرد. ساچی سعی می‌کرد فان باستن و گولیت را در سیستمی قرار دهد که ما در آن بودیم. او تیمی بسیار سازمان یافته درست کرده بود که ستاره‌ها خارج از این سازمان اجازه نشان دادن مهارت‌های خود را نداشتند.

آنچلوتی در چلسی تفکرات تهاجمی دارد، او می‌گوید: در چلسی نگاه ویژه‌ای به مهاجمان دارم. باید از توانایی بازیکنی چون آنلکا خوب استفاده کنم. نباید او را در یک سیستم قفل کرد. او برای نشان دادن قابلیت‌های خود نیاز به حرکت دارد. دیدیه دروگبا و مالودا نیز چنین وضعی دارند، اما وقتی توپ را از دست می‌دهیم، از همه این مهاجمان می‌خواهم برای تیم کار کنند.

آنچلوتی درباره حضورش در چلسی می‌گوید: هنوز نمی‌دانم در چلسی خوش‌اقبالم یا نه، اما از این‌که بازیکنانی چون اشلی کول، لمپارت و جان تری دارم به خود می‌بالم. آنها بازیکنانی حرفه‌ای در تمرین و مسابقه‌اند. آنها در تمرین بسیار جدی‌اند و در موقع استراحت حتی شوخی نمی‌کنند، اما بازیکنان برزیلی متفاوتند. آنها هنگام تمرین دوست دارند لطیفه بگویند و گاهی سر به سر هم بگذارند. خیلی دشوار است که آنها تمرکز خود را حفظ کنند. خود من گاهی جدی‌ام و گاهی لطیفه می‌گویم و مختصری با بازیکنان شوخی می‌کنم.

کارلو آنچلوتی یک دانشجوی واقعی بازی فوتبال است و با خوشحالی تجربه‌اش را در اختیار دیگران می‌گذارد. می‌گوید: وقتی مربیگری را می‌آموختم، از برخی مربیان می‌خواستم به محل تمرین تیم آنها بروم و به تماشای تمرین بپردازم که برخی‌شان جواب منفی می‌دادند، اما من راز پنهانی ندارم. همه می‌توانند بیایند و تمرین تیم مرا تماشا کنند. دوست دارم بعضی وقت‌ها روزنامه‌نگاران به محل تمرین بیایند. زیرا آنها بهتر درک می‌کنند که چه کار می‌کنیم.

آنچلوتی خود را خوش‌شانس می‌داند که تیم او فصل پیش قهرمان لیگ برتر انگلیس شد. می‌گوید: خوش‌شانس بودم. درس‌های زیادی از ساچی، اریکسون و کاپلو آموختم، اما از سال‌هایی که من شاگرد آنها بودم تا امروز، فوتبال تغییر زیادی کرده است. سرعت بازی خیلی زیاد شده، وقتی من بازی می‌کردم و یک هم‌تیمی به من پاس می‌داد، وقت برای کنترل توپ، نگاه کردن به اطراف و تصمیم‌گیری و پاس دادن داشتم، اما حالا پیش از آن‌که توپ به پایتان برسد، باید تصمیم بگیرید. امروزه بازیکنان آماده‌تر و سریع‌تر شده‌اند و تاکتیک پیشرفت زیادی کرده است.

اکنون فشار روی توپ بیشتر است. اگر بتوانید خود را با این وضع سازگار کنید، بازی‌تان سریع‌تر می‌شود. وقتی سریع بازی کنید، فوتبال تهاجمی موثری را به نمایش می‌گذارید و این کاری است که ما سعی می‌کنیم انجامش دهیم.

آنچلوتی با بازیکنانش براساس سن و توانایی آنها رفتار می‌کند و می‌داند چه تمریناتی و چه مقدار تمرین برای بازیکنان مسن‌تر در نظر بگیرد. در این باره می‌گوید: وقتی مربی میلان شدم، این تیم چند بازیکن بالای 30 سال داشت. باید مراقب سلامت آنها می‌بودم و نمی‌گذاشتم آسیب ببینند. از تک‌تک آنها آزمون‌های جسمانی و روان‌شناختی گرفتم و سپس براساس این آزمون‌ها حجم تمرین و مقدار بازی‌شان را مشخص کردم. اگر بازیکنان تحت فشار روحی و خسته باشند و خوب نخوابند، احتمال آسیب‌دیدنشان افزایش می‌یابد.

حالا در چلسی هم کم‌وبیش وضع مشابهی داریم. باید به موضوع ریکاوری بازیکنان خوب توجه کنیم. مسابقات و تمرین سنگین می‌تواند عضلات بازیکن را تخریب کند. بنابراین باید با توجه به توانایی‌شان تمرین تجویز کنید.