مسابقه خونین

بازی ‌MadWorld‌‌را به هیچ‌کس توصیه نمی‌کنم. کارهای بهتری پیدا می‌شود که در اوقات فراغت بتوان آنها را انجام داد. اما نمی‌شود این موضوع را نادیده گرفت که نتیجه کار سگا و ‌Platinum Games‌ یک بازی اکشن خوب است که فقط زیاده از حد روی کشتار و خلق صحنه‌های خشن تاکید می‌کند. ‌ ‌

از همان اول که بازی شروع می‌شود می‌فهمید که با یک بازی دیوانه‌وار مانند من‌هانت طرف نیستید. سبک و سیاق و استیل گرافیکی خاصی که در دنیای دیوانه وجود دارد ارزش بصری خاصی به آن بخشیده است. کسانی که اهل کتاب‌های کمیک فرانک میلر و به خصوص سین‌سیتی باشند به سرعت متوجه می‌شوند که همه چیز آشناست. داستان توسط میان‌پرده‌هایی با قاب‌های مخصوص کتاب‌های کمیک روایت می‌شود. در طول بازی صدای حاصل از برخوردها در قالب عبارت‌های مختلفی به تصویر در می‌آید. گرافیک بازی به‌صورت نقاشی است و دقت خاصی در طراحی مراحل و شخصیت‌ها دیده می‌شود. ‌ ‌

نکته قابل توجه در بحث گرافیک، ریسکی است که سازنده‌ها به جان خریده‌اند تا هم جلب توجه کرده باشند و هم به‌شدت خشونت بصری بازی را تعدیل کنند و آن‌هم سیاه و سفید کردن همه چیز است. به‌جز افکت متن‌ها که با رنگ زرد نشان داده می‌شود و خون که رنگش قرمز است، همه چیز سیاه و سفید طراحی شده است. این موضوع تا همان مراحل پایانی این حس را در بازی‌کننده القا می‌کند که مشغول یک بازی کاملا خاص است.

بازی دنیای دیوانه در سبک اکشن سوم شخص ساخته شده. نقش اول داستان جک نام دارد که یک بزن بهادر درجه یک است. جک استعداد خارق‌العاده‌ای در استفاده خلاقانه از هر چیز نوک تیز در راستای تکه پاره کردن دشمن‌هایش دارد.

این دشمن‌ها شامل یک سری آدم بد با ریخت و قیافه‌های موجه برای از سر راه برداشته شدن هستند، که هیچ‌وقت تمامی ندارند. سلاح‌های جک به‌جز اره برقی معروفش، شامل چیزهایی مانند گرز و نیزه هم می‌شوند. البته تک‌تک اشیاهایی که در صحنه می‌بینید استعداد بالقوه‌ای برای تبدیل شدن به یک سلاح کشنده دارند، حتی تانکرهای آشغال! ‌ ‌

برای تمام کردن دنیای دیوانه چالش زیادی پیش رو ندارید. دشمن‌ها کاملا خنگ هستند و بازی خیلی زود تمام می‌شود. هدف در هر مرحله رسیدن به سقف امتیاز به خصوصی است. امتیازها به نوع کشتار شما داده می‌شود. پس از این‌که به سقف تعیین شده رسیدید می‌توانید به مبارزه با غولا~خر بازی بروید. کنترل‌ها کاملا استاندارد هستند و حتی صحنه‌های ‌QTE‌ که این روزها در هر بازی اکشن سوم شخصی باید باشند هم اجرا شده‌اند. ‌ ‌

داستان چیزی نیست که شما را دنبال خود بکشاند. جالب‌ترین بخش داستان همان اولش است که می‌فهمید چرا مردم این شهر این‌طوری به‌جان هم افتاده‌اند. جک به هیچ‌وجه کاراکتر قابل قبولی نیست و حتی وقتی در میانه داستان متوجه می‌شوید او هدف دیگری به‌جز برنده شدن در مسابقه ‌DeathWatch‌ دارد هم فرقی به حال او نمی‌کند. ‌ ‌

بازی دنیای دیوانه یک اکشن سوم شخص خوب است اما تاکید بیش از حد سازنده‌ها روی صحنه‌های خشن و خون‌ریزی آن‌را به یک بازی سطحی تبدیل کرده است. می‌شد با استفاده از این استیل گرافیکی و گیم‌پلی، یک بازی دیگر مانند ‌No More Heroes‌ ساخت. به هر حال به‌نظر می‌رسد نینتندو هم بدش نمی‌آمده یک بازی با درجه‌بندی بالا روی کنسولش داشته باشد. هرچند که دنیای دیوانه در نهایت در استرالیا (که یکی از سخت‌گیرترین کشورها در زمینه بازی‌های رایانه‌ایست) هم توزیع شد. ‌