آخرین تیر ترکش سرخ‌ها

شاید مدیران پرسپولیس بگویند، رحمان رضایی برایشان بیش از این‌ها می‌ارزد و آنقدار ارزش دارد که با رفع پاشنه آشیلشان در خط دفاعی، میلیون که هیچ، میلیاردی به پایش پول بریزند. ما هم می‌گوییم بر منکرش لعنت!

آخر برای تیمی که میلیاردی بسته شده و تا اینجای کار نتیجه لازم را نگرفته  آن هم با این همه ستاره و بازیکن بزرگ  جای دوری نخواهد رفت که 200 میلیون ناقابل دیگر هم هزینه کند تا بلکه سر و صدای اعتراضات هواداران دوآتشه سرخ، برای مدتی هم که شده بخوابد.

جالب است که این روزها هیات مدیره پرسپولیس، جذب ستاره‌های کهنه را برای خود برگ برنده به حساب آورده و برای همین نیز در کمال افتخار، بازیکن تازه جذب شده را در تمرینات همراهی می‌کنند تا با مانوری تبلیغی به هواداران صبر از دست داده دیکته کنند که ما برای جلب نظر شما از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنیم و نباید به صرف یک ناکامی، توپ را به زمین مدیریت بیندازید. آنچه مسلم است، رحمان رضایی آخرین تیر ترکش هیات مدیره برای خارج کردن پرسپولیس از بحران نتیجه نگرفتن‌های هفته‌های اخیر است، چه در غیر این صورت اگر رحمان هم جواب ندهد، چاره کار را باید در جایی دیگر بجویند، اما در ارتباط با رحمان رضایی، مدافع کهنه‌کاری که پس از چند فصلی حضور در سری آ ایتالیا، گذرش دوباره به فوتبال ایران افتاده، باید گفت انتظارها از وی زیاد است و او باید از تجربه‌اش به بهترین شکل استفاده کند تا بلکه پاسخگوی کادر فنی، هیات مدیره و هواداران باشد.

شرط این کار نیز آن است که رحمان به لحاظ جسمی و روحی در وضعیت مطلوبی باشد تا به قول معروف، موتورش وسط میدان ریپ نزند. از جهتی دیگر، رحمان باید بسان علی کریمی، اسباب روسفیدی هیات‌مدیره را فراهم آورد چرا که او هم مانند علی، انتخاب مستقیم افشین قطبی نیست و به توصیه و پافشاری هیات مدیره به مجموعه تیم اضافه شده است.

این است که رحمان باید دوچندان بکوشد تا یک سال بازی نکردنش نیز به حاشیه رود و همگان مدافعی مستحکم را رویت کنند؛ مدافعی که در زمین و هوا دارای جنگندگی‌های خاص خویش است و می‌تواند با هماهنگ شدن در چارچوب کار تیمی و گروهی، اطمینان را به خط دفاعی سرخ‌ها بازگرداند. البته همه این پیش‌فرض‌ها منوط به آن است که برای حضور رحمان رضایی در پرسپولیس منع قانونی وجود نداشته باشد.

حجت‌الله اکبرآبادی