اثر: نوام چامسکی

تقلید مضحک

در اواسط قرن نوزدهم جامعه کارگران ، نظام صنعتی رو به گسترش را بشدت محکوم کرد؛ چراکه آنان را وادار نمود به اتباع دون پایه مستبدان تبدیل شوند. نظامی که به یک حالت بردگی ، تنزل یافته بود و اشراف ثروتمند همانند بهمنی عظیم بر آنان سنگینی کرده و هر فردی را که جرات زیرسوال بردن حقوق آنان برای به بردگی گرفتن و سرکوب فقرا و بخت برگشتگان را داشت ، تهدید به نابودی می کردند. کارگران ، روح جدید دوران یعنی «ثروت به دست آر و همه کس را جز خویشتن فراموش کن » را به عنوان هجومی بیرحمانه بر عزت و آزادی و فرهنگ شان تقبیح کردند.

کد خبر: ۱۶۰۸۲۱

تلاش های زیادی برای دور کردن این گونه نقطه نظرات از اذهان و وادار کردن مردم به پذیرش روح جدید دوران صورت گرفته است و در واقع به بیان وودرو ویلسون در امریکای بسیار متفاوت از گذشته ، اغلب مردم ، خدمتگزاران شرکت ها هستند.

در این امریکای جدید که خیلی وقت هاست دیگر عرصه ابتکار فردی ، ... فرصت و موفقیت های فردی نیست گروه های کوچکی از مردان ، با سلطه بر موسسات بزرگ ، قدرت و کنترل ثروت و فرصت های تجاری کشور را در دست گرفته اند.

وایب می نویسد به موازات این که فرآیند شرکتی شدن ، قدرت را به دست آورد، با تضعیف بازار و آزادی فردی ، دوران خودمختاری نیز به پایان خود رسید. وی ادامه می دهد نورهای ویترین بزرگ دموکراسی قرن نوزدهم کم فروغ تر شد؛ روندی که با جریان های سازگاری و نظارت تشویق می شد، از طریق میهن پرستی دوران جنگ [جهانی اول]، ترس سرخ [ویلسون] و دیگر ابزارهای تحت انقیاد درآوردن طبقات فرودست ، مقصود خود را ابراز کرد. در حالی که مبارزات مردمی برای رسیدن به آزادی و دموکراسی در طول چندین قرن ، پیروزی هایی به دست آورد، ولی این پیشرفت ، روند صعودی منظمی را نپیمود.

تحت فشار مردم ، چرخه متناوب از پیشرفت وجود داشته است که پس از آن که مراکز قدرت ، نیروهای شگرف خود را برای معکوس کردن آن لااقل تا اندازه ای بسیج می کنند، با سیر قهقرایی روبه رو می شود. گرچه در طول زمان ، این چرخه رو به صعود تمایل دارد، ولی گاهی اوقات ، پسرفت تا حدی می رسد که مردم شاید به طور کامل در شبه انتخابات به حاشیه رانده می شوند که به عنوان مثال می توان تقلید مضحک انتخابات در سال 2000و حتی ظاهرسازی مضحک تر 2004را نام برد.