سفیر تاجدار

وی عضو نیروی دریایی امریکا طی سال‌های 1943  1946 و عضو سرویس خارجی در سال‌های 1947  1949 در بانکوک بود و در پست‌های مختلف در وزارتخانه به کار پرداخت تا این که در سال 1973 سفیر امریکا در فیلیپین شد و پس از طی دوره چهار ساله و اتمام ماموریت در سال 1977 به عنوان سفیر امریکا به ایران آمد. او در این رابطه می‌گوید: «با توجه به این که قسمت اعظم ماموریت‌های سیاسی خود را در آسیای شرقی به انجام رسانده بودم، حدس می‌زدم که در پایتخت یک کشور آسیایی مامور به خدمت خواهم شد... ولی سمتی که به من پیشنهاد شد از هر حیث غافلگیرکننده بود یعنی پست سفارت در تهران...»

وی در 18 خرداد 1356 در شرایطی که شاه در سرمایه‌گذاری‌ مالی خود برای کمک به پیروزی مجدد جمهوری‌خواهان آن کشور شکست خورده بود وارد تهران شد.طی ماموریت دیپلماتیک ویلیام سولیوان در تهران، نظام حکومتی شاه بر اثر انقلاب اسلامی فروریخت و محمدرضا پهلوی به تصور آن که امریکایی‌ها تعمدا از وی در برابر موج انقلاب حمایت نکردند، بیش از پیش به سیاست‌های دموکرات‌ها در واشنگتن و نقش سفیر آنها در تهران بدبین شد.

این در حالی بود که دولت کارتر هر چه در تهران داشت برای حفظ رژیم شاه به کار بست و حتی در ماه‌های قبل از سقوط رژیم پهلوی طرح کودتای نظامی برای جلوگیری از پیروزی انقلاب اسلامی ایران را نیز در دستور قرار داد. سولیوان پس از آن که اوضاع ایران آشفته و جو انقلابی حاکم شد تقاضای استعفا نمود و سرانجام در بامداد 6 آوریل 1979 تهران را به قصد امریکا ترک کرد و به این ترتیب پرونده 35 ساله خدمت او برای دولت امریکا که قسمت عمده آن در بحرانی‌ترین نقاط جهان گذشت بسته شد.

منبع:

خاطرات دو سفیر، ویلیام سولیران و آنتونی پارسونز.

فریده شریفی‌