جهان بی‌بو!

مطالعه‌ تیم هورویتز در قالب ابتکار مؤسسه ملی سلامت، اولین تحقیق گسترده‌ای است که بویایی بیماران پس از کووید را به‌صورت علمی ارزیابی می‌کند. پیش‌تر، گزارش‌ها عمدتا بر پایه تجربیات شخصی افراد قرار داشت و آزمون‌های دقیق کمتری صورت گرفته بود. این امر شدت کاهش حس بویایی، مدت دوام آن و بوهای بیشتر آسیب‌دیده را نامعلوم نگه می‌داشت.در این تحقیق بیش از ۳۰۰۰ نفر با تست «خراش و بو» مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان باید ۴۰نوع بو، مانند تربانتین، آدامس و لیمو را شناسایی و پاسخ‌های خود را در قالب چند گزینه انتخاب می‌کردند. نتایج نشان می‌دهد دو سال پس از ابتلا، ۸۰‌درصد بیمارانی که تغییر در حس بویایی‌شان را گزارش کرده‌اند، در تشخیص بوها ناتوانند. 
میانگین امتیاز این افراد در مقایسه با  هم‌سن‌وسالان‌شان در رتبه ۱۶‌درصدی قرار گرفت که بیانگر افت چشمگیر توانایی بویایی است. 
از دست دادن حس بویایی شاید به‌ظاهر کم‌اهمیت باشد اما پیامدهای جدی به همراه دارد. ‌فرد مبتلا ممکن است نشت گاز، غذای فاسد یا دود آتش را تشخیص ندهد و جانش به خطر بیفتد. شناسایی زودهنگام این اختلال حیاتی است، زیرا درمان‌هایی مانند آموزش مجدد بینی برای شناسایی بوها در حال توسعه‌ هستند و شانس موفقیت‌‌شان با شروع زودرس افزایش می‌یابد.با این حال، هنوز بسیاری از پرسش‌ها درباره کاهش حس بویایی پس از کووید بی‌پاسخ مانده است. برای مثال، هنوز مشخص نیست آیا این اختلال می‌تواند با مشکلات شناختی بعدی مانند کاهش حافظه یا اختلالات تمرکز مرتبط باشد یا خیر. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که کاهش حس بویایی ممکن است یکی از علائم اولیه بیماری‌های نورودژنراتیو مانند پارکینسون و سایر اختلالات عصبی باشد. تیم هورویتز قصد دارد به انجام تست‌های بویایی روی شرکت‌کنندگان ادامه دهد تا روند بهبود یا ماندگاری این اختلال را پیگیری کند. 
هورویتز می‌گوید: «ما هنوز واقعا نمی‌دانیم این کاهش حس بویایی تاچه مدت ادامه خواهد داشت.» پیگیری طولانی‌مدت بیماران و آزمایش‌های مکرر می‌تواند به درک بهتراثرات کووید وشناسایی زمان مناسب برای مداخله ودرمان کمک کند. 
درنهایت، این پژوهش تأکید می‌کند که افت حس بویایی پس از کووید می‌تواند عارضه‌ای پایدار و جدی باشد. اطلاع‌رسانی به جامعه درباره این اختلال و ارائه راهنمایی‌های زودهنگام برای ارزیابی و درمان، به حفظ سلامت و ایمنی افراد کمک می‌کند. شناسایی سریع و اقدامات درمانی، به‌ویژه در مراحل ابتدایی، احتمال بازیابی این حس را بالا می‌برد و از عواقب ناخوشایند پیشگیری می‌کند.این یافته‌ها بر لزوم تحقیقات گسترده و علمی درباره اثرات بلندمدت کووید تأکید دارند و نشان می‌دهند حتی حس بویایی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی و سلامت بگذارد. 
پژوهش‌های آینده می‌توانند درمان‌های مؤثرتری برای بازگرداندن این حس توسعه دهند و درک بهتری از پیوند آن با سایر اختلالات عصبی فراهم کنند.